vrijdag 28 oktober 2011

De weg kwijt

Bernard Welten, scheidend hoofdcommissaris van politie in Amsterdam vertrekt (waarom?) op zijn 56e verjaardag en behoudt zijn vaste salaris van 250.000 euro per jaar. En dat blijft volgens de Amsterdamse stadszender AT5 zo tot hij ander werk heeft gevonden.
Het schijnt dat men dit bij zijn aantreden 7 jaar geleden overeenkwam, net zoals het feit dat hij niet hoefde te verhuizen uit zijn villa in Warmond naar de hoofdstad.

Na ingediende vragen door de SP luidt het nu dat de doorbetaling van het loon stopt wanneer Welten een andere baan vindt. Dat kan zomaar tot zijn 65e duren met een commissariaat erbij. Dat is geen werk. *) Geplakt uit AT5.

Hij was voor geen kleintje vervaard maar ooit is Welten geïntimideerd op zijn werk. Door een vrouw met hele grote jetsers:
“Ik zat achter de computer. Ze stond zo dicht bovenop me, dat ik niet meer omhoog durfde te komen. Ik lag bijna plat op het toetsenbord. Ik durfde niks meer te zeggen en wachtte maar af tot ze weg ging.”

Het verhaal vertelt niet van wie die grote dingen waren; en dát had ik nu zo graag geweten.

't Is een vreemde zeker..

Naturalisatie is door de eeuwen heen, tot circa 1920, een uitzonderlijk verschijnsel geweest gezien het verhoudingsgewijs grote aantal buitenlanders dat in Nederland verbleven heeft.
Een vreemdeling kon in Nederland goed wonen en werken zolang hij in zijn eigen levensonderhoud kon voorzien en niemand tot last was.

Naturalisatie was duur en je had er niets aan, tenzij men in aanmerking wilde komen voor een (hoge) overheidsfunctie of, in een latere periode, ook voor kiesrecht.
Deze zaken waren destijds voor de doorsnee Nederlander evenmin weggelegd.

In naturalisatie geïnteresseerde personen waren meestal welgesteld en hoog opgeleid, een omstandigheid waar pas rond de Eerste Wereldoorlog definitief een einde aan kwam.
Kinderen van vreemdelingen kregen tot 1893 automatisch de Nederlandse nationaliteit bij geboorte op Nederlands grondgebied.

De meeste genealogische onderzoekers stuiten op een gegeven moment op een vreemdeling onder hun voorouders. De kans dat deze zich heeft laten naturaliseren is heel erg klein.

Mijn betovergrootvader trouwde een Amsterdamse en is nooit meer weggegaan.

Mijn moeders kant stamt uit poorters en zorgde voor de schertsende inslag. Op bruiloften en familiefeesten in een feestzaal was dat vaak merkbaar.

Tante Beppie deed altijd 'Leen met het derde been', oom Kees deed 'toe nou schat' gehurkt zittend bij een potje, mijn vader deed de 'schoorsteenveger'. Het waren gezongen acts, met een vaste tekst uit de overlevering
Verder was het stoelendans, een ballonnetje zittend opblazen, dansen met dat ballonnetje tegen elkaars buik (en niet laten vallen).
En meer van die ongein, geregisseerd door Gerrit en alles begeleid door de accordeon van oom Kees.

Verjaardagen werden gekenmerkt door in een kring in de huiskamer zitten, koffie met taartjes, advocaat, brandewijn met suiker en bessenjenever. Bier werd in mindere mate gedronken, waarom weet ik niet.
Voor twaalven de deur uit in verband met werk en de laatste tram.

donderdag 27 oktober 2011

Altijd weer dat geld


zalmsnip

Het Europees Stabiliteits Mechanisme is een uitbreiding van de bevoegdheden van de EU. Het wordt het nieuwe beheersinstrument van de EU.
Wanneer de EU het wil, en zo vaak zij wil, kan die miljarden euro's eisen van de regeringen in de eurozone, die dan binnen 7 dagen moeten betalen. De ESM kan elk land binnen 7 dagen ruïneren.

Het artikel hierover is te lezen op Courtfool met daarbij een toelichtend filmpje voor de meer visueel ingestelden.

Voor de liefhebbers van monetair geschuifel en economie staat op dezelfde site nog meer in de marge, zoals 'úit de euro, en dan?'

Iets van 1500 miljard euro moet het startkapitaal van het ESM worden en het wetsvoorstel ligt nu bij de volksvertegenwoordigers voor akkoordbevinding.
Daar is het het voorstel van het huidige steunfonds voor omvallend meubilair niets bij.

O ja, wat de beleggingen door het ABP betreft, daar mag u de machtigste vrouw van Nederland op aanspreken, mw. Kemna, als uw pensioenpotje straks niet toereikend is.
..foto..

Ik ga even pinnen.

zondag 23 oktober 2011

Overlevering



Dirk Goedegeburen uit Maartensdijk was niet zo gelukkig geboren en had een bochel.
Hij was een vaste bezoeker in zijn kroeg en wandelde 's avonds vanuit de kroeg langs het spoor of langs het kerkhof naar huis.
Zo kon het gebeuren dat hij 's avonds laat langs het kerkhof liep en er een verschijning op zijn pad kwam.

Een verdwaalde geest, maar wel een spraakzame, die vroeg: 'Wat heb jij daar op je rug?'
"Een bochel, meneer", sprak Kromme Dirk.
'Híer die bochel" zei de geest "van mij!", en Dirk holde vol schrik maar rechtop naar huis

De volgende avond kwam hij weer in de kroeg waar Manke Willem achter de tap stond.
Ook Willem had een mankement: hij had ooit klem gezeten tussen een beurtschip en de wal, vandaar zijn bijnaam.
Willem zag met verbazing hoe Dirk binnen kwam lopen en riep "Dirk, wat is er met jou gebeurd?"
Dirkie deed zijn verhaal over de ontmoeting met de geest en Manke Willem dacht: 'ik ga vanavond ook eens langs dat kerkhof'.

Dus na sluitingstijd hobbelde Manke Willem naar huis en koos voor deze keer het pad langs het kerkhof. En ook bij hem verscheen de geest, zittend op het hek van het kerkhof.

'Wat heb jij daar op je rug, wandelaar?' vroeg de geest.
"Niets meneer", antwoordde Manke Willem verwachtingsvol.
'Híer, dan krijg jij van mij een bochel.'

donderdag 20 oktober 2011

Pensioentekort



Even nog wat over het gedoe met de pensioenen en de boekhoudkundige tekorten, die veroorzaakt zouden zijn door de lage rentestand.

Als de banken een iets hoger rentetarief zouden gaan hanteren is het leed weer verleden tijd, zolang de staat maar aan haar verplichtingen zou voldoen.
Die heeft echter ontzettende schulden (de staatsschuld heet zoiets) en het kabinet kijkt wel uit om met een renteverhoging in te stemmen.
Dan zouden ze nog hoger in de schulden komen.

Afgezien van het feit dat ze nog steeds een niet ingeloste schuld hebben bij het ABP, door het ongewenst ontnemen van echte gelden in de jaren negentig.
Met dank aan het kabinet Lubbers-III, het 'no-nonsense' beleid met Lubbers en Kok als hoofdrolspelers.

Lees hier over het ABP en het mysterie van de verdwenen miljarden, een verhaal dat steeds weer opduikt en al even hard wordt vergeten.

woensdag 12 oktober 2011

De lezende vrouw

Soms wil ik wel eens ouderwets surfen op het web, site hoppen. Sites met foto's en verhalen hebben een voorkeur, getuige ook mijn bladwijzers lezen en kunst.

Door een zoektocht naar foto's van het Ronde Huis in Nunspeet in combinatie met het woord ansichtkaart kwam ik later op de combinatie postcard, vintage en lezende vrouw.
Dat laatste omdat Nanos in de zomerpuzzle een foto plaatste van wat later bleek een standbeeld was van Paulus Potter, die een schets bestudeert.

Buiten mededinging gezocht op het net en de oplossing nooit gevonden, maar lezende man werd door Google begrepen als lezende vrouw.

Dat heb ik geweten; stapels lezende dames op ansichtkaarten, in dessous en dessus, op de bank, in bed, aan tafel.
Oudere vrouwen weliswaar, want het is spul van rond de vorige eeuwwisseling. Maar ook ansichten van geschilderde lezeressen, voor u wat anders gaat denken.

Ze konden er mee terecht; er blijken zeer veel verzamelaars te zijn van oude postkaarten, van Hermann's Höhe tot Blonde Lola en van locomotieven tot onder architectuur gebouwde villa's in het Gooi.

Wat me echter opviel was ene sjaak die een site vol bleute dames heeft uit heden en verleden en waar je terecht komt als je 'lezende vrouw' volgt.

Op elke foto staat zijn naam breeduit geshopt, zodanig dat een kopie hiervan maken betere Photoshopvaardigheden vereist, wil je er vreugde aan hebben. Als verzamelaar dan.
Ik ben dat niet, maar ik kan me de teleurstelling voorstellen als iemand denkt een ontbrekend exemplaar te kunnen toevoegen aan zijn verzameling.

Die foto's zijn gevonden, geruild of gekocht. Niks copyright na zoveel jaren, maar toch lekker voor jezelf houden. Beetje kinderachtig eigenlijk.

Het heeft wat moeite gekost, maar uiteindelijk heb ik toch nog wat ansichtkaarten op het net gevonden die nog niet door sjaak waren geshopt.
Ik ben zo vrij geweest om mijn logo er niet aan te verbinden en heb er een Picasa-collage van gemaakt.
Die sjaak toch.

maandag 10 oktober 2011

We are the 99 percent

Er gebeurt meer in de wereld dan we te zien krijgen op het journaal en in de media. Daarom even een link gelegd naar zo maar een willekeurige vrouw die niet eens in de VS woont en toevallig Bo heet.

Anders dan op sommige blogs en in artikelen geschreven wordt, is armoede niet altijd de schuld van de mensen zelf, dat is de gebruikelijke dooddoener van hen die ook meteen roepen van eruit gooien en lang opsluiten en aan het werk schoppen. Welk werk?

Nog even rondspelen met ons spaargeld en de good old boys in de EU krijgen dit ook voor elkaar, vrees ik. Daarom schrijf ik het even op. In verband met de toekomst van uw en mijn kleinkinderen.

We Are the 99 Percent - Allow Us to Introduce Ourselves

We are the 99 percent. We are getting kicked out of our homes. We are forced to choose between groceries and rent. We are denied quality medical care. We are suffering from environmental pollution. We are working long hours for little pay and no rights, if we're working at all. We are getting nothing while the other 1 percent is getting everything. We are the 99 percent.



Brought to you by the people who occupy wall street. Why will YOU occupy?







Link: we arethe99percent

Op tumblr staat veel meer, om een indruk te krijgen hoe de leefomstandigheden kunnen zijn in een land dat door velen nog als welvarend wordt beschouwd.

woensdag 5 oktober 2011

Herfst

Precies 61 jaar geleden stond ik op het plantsoenhekje op het Leidsebosje, drinkend uit het fonteintje.
Een vaste stop op weg naar en van de kleuterschool op de Overtoom. dit keer op mijn 6e verjaardag. Op de terugweg, want het moment herinner ik me nog.
Blond, klein, een kuif en een brilletje met een afgeplakt glas.


Mijn moeder heeft een brood onder haar arm, een maanzaadgalle, van Rekers uit de Leidsestraat. Ze was toen de helft in jaren van wat ik nu ben.
Ze had mooi zwart haar met pijpekrullen, daarvoor ging wekelijks de krultang op het gasfornuis

Ik wens u een mooie herfst met veel kleuren toe.

dinsdag 4 oktober 2011

Oude jongens en krentenbrood

Hans Wiegel onlangs over minder ziekenhuizen.

Als voorbeeld noemt de voorzitter van Zorgverzekeraars Nederland de stad Leeuwarden, waar één van de drie ziekenhuizen overbleef. "Dat leverde een enorme besparing op, terwijl de zorg voor patiënten er niet onder leed."

Nu ken ik toevallig iemand die een tijd geleden een Walküre-rit naar Amsterdam heeft moeten ondernemen, om dat hij in Friesland met iets niet geholpen kon en hij toch in leven wilde blijven.

Wiegel over de functie van vice-voorzitter van de Raad van State:
"En dan gaat die Rutte een advertentie zetten voor de vacature. Alsof iedereen in dit land alles kan worden."
Dat klinkt vreemd voor iemand die net als Jan Schaefer en ikzelf bij de Wiegbrug in Amsterdam woonden. Nooit vergeten waar je vandaan komt.


Wiegel in reactie op het geschutter van de Utrechtse burgemeester: "Afgewezen Wolfsen komt beter tot zijn recht als lid van de Raad van State."
Old boys network, over de grenzen van de partijen heen.

(tekening van Woldhek)

Straatfotografie.


Daar kom ik een leuke link tegen, zomaar, bij het surfen over het net:Hierrr

Een verhaal over een doos negatieven op de rommelmarkt. Van Vivian Maier.
Onder de titelfoto van het artikel staat een link naar meer foto's.
Ga maar kijken.