vrijdag 30 maart 2012

Fallas in Valencia

Vorige week was ik bij de afsluiting van de Fallas in Valencia.
Met de bus mee geweest van de kroeg, dat betekent dat de buschauffeur de Bob of in dit geval Manuel was.

Ondanks de toezegging dat we bij elkaar zouden blijven (45 man) was ik de ploeg al binnen een half uur kwijt. Dat krijg je als je een Chinese supermarkt tegenkomt en dan even gaat vragen of ze om 8 uur nog open zijn.

De Fallas komen voort uit de Middeleeuwen en vinden hun oorsprong in het verbanden van resthout door timmerlieden, bij de aanvang van de lente.
Die beelden bestaan tegenwoordig uit een houten frame, papier maché c.q. piepschuim; of glasvezel, als het maar brandt. Dat heet 'la crema' en alles vergaat tot as.
De Fallas zijn typisch iets voor de regio Valencia en elk beetje stad heeft wel zijn eigen falleras. De beelden zijn behave brandstapel ook kritiek- en satiremiddel op de lokale overheden en toestanden.
Van burgemeester tot opgebroken straat

Elke buurt heeft zo zijn eigen middel om feest te vieren, en dat kan zo'n 8 dagen of langer duren.
De hele straat is vanaf de lunch vrij, eet samen op straat en gaat tot diep in de nacht door met drinken, vuurwerk en muziek.

Er zijn veel fans uit het buitenland die maanden van tevoren al een reis boeken met logies, gek met het feest en met enorme vuurwerk dat op vaste tijden (ook overdag) wordt afgestoken.
Een straat kan helemaal overspannen zijn met draden op tspringhoogte, beladen met 'rotjes' die oorbescherming vergen. Dwars over en in de lengte. Kan oplopen tot 100 meter. Ongelofelijk.
Na het afsteken wordt het dradenweb opnieuw behangen voor de volgende ronde.

Omdat ik een beetje de weg wist in Valencia en het oude gedeelte, heb ik rondgewandeld in de kleine straatjes bij de kathedraal en heb ik weer nieuwe oude dingen gezien en veel mensen, vooral veel mensen.
Waar de mensen tussen Alicante en Denia klein zijn (zoals ik, ik val dan ook niet op), zijn de inwoners van Valencia van een ander type. Wereldser..
Wandelen maakt dorstig en rond de middag zat ik op de Plaza de la Reina  achter de kathedraal. Met bier en tapas. Anderhalf uur mensen gekeken.

Tijdens het wandelen hoor je het vuurwerk dat afgestoken wordt en kom je om de haverklap de harmonie tegen. Ook als ze lunchen of doodvermoeid van een week feesten even tegen de kerk aan zitten.

Het blijft leuk als mensen je vragen of je van hen een foto wilt maken met hun eigen camera. Zien ze me toch voor een Spanjaard aan. En dan vragen of je ook op de foto wil. Het geeft een gevoel van er bij zijn en er bijhoren. Een volksfeest dus.

Ondanks de mensenmassa, die je wel kunt ontvluchten, was het gezellig en zonder incidenten. Een ontspannen sfeer, zonder een zweem van onveiligheid. Dat laatste ook omdat je regelmatig politie tegenkomt. Daar is in Spanje geen gebrek aan. Het valt op hoe je hier iemand zonder probleem kunt aanspreken, stukken minder formeel dan in Nederland.

Op zoek naar de Horchateria de Santa Catalina (niet gevonden) maar even gekeken bij een andere. Warme (chocolade-)melk met een rietje en met churros. Het blijkt achteraf dat ik met mijn rug naar de Torre de Santa Catalina heb gestaan. Volgende keer dan maar. Zie de rode stip op de kaart. Bovenaan is de kathedraal en met streetview is het nog leuker om te kijken.
Die horchateria is fameus om zijn drankjes en tapas én de tegeltableaux. Nu heb ik in Sevilla een tapasbar bezocht die qua uitbundigheid zijn weerga volgens mij niet kent.

Daar kwam ik een paar jaar geleden terecht en nadat ik de tegels had bewonderd en een biertje dronk, keek ik de diepte van de zaak in en zag voor de fraai betegelde muur mensen zitten, tot aan het plafond toe.
Door gebrek aan dieptewerking (trompe-l'oeil dacht ik even) had ik niet gezien dat tegen de korte achterwand een betegelde zittrap was gebouwd, over de volle breedte. En daar heb ik nu net geen foto van gemaakt, beleefd als ik was. Het is zuidelijk van de katherdaal. Komt nog wel eens.

Op de wandeling terug naar het verzamelpunt via andere kleine straatjes toch nog een paar mede-feestgangers tegengekomen, die in een tapasbar zaten. Late lunch. Bij elkaar zo'n 12 kilometer afgeslenterd en alleen daarom was ik blij dat ik niet zelf terug hoefde te rijden.


Een impressie van de dag is gevat in foto's op Posterous, met de tag 'Fallas2012'.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten