woensdag 31 oktober 2012

U moet me eens uit laten spreken

Al bladerend op youtube naar de trailer van 'als twee druppels water' kwam ik deel twee van een interview door Adriaan van Dis in zijn jonge jaren tegen met de befaamde Willem Oltmans.
Heerlijk vertier, daar kunnen ze bij Pauw & Flauw nog een puntje aan zuigen. Ik wacht nog steeds op de eerste gast die bij die vogels dreigt om van tafel weg te stappen.



Ik zag er gisteren Bam Moskovich wel voor aan bij dat doordouwerig gedoe van Flauw. Normaal doet Witteman zachtjes spreken en beschaafd als hij een bekende Nederlander aan heeft zitten, maar het leek nergens op. De Vara schijnt wat tegen hem te hebben, getuige het optreden van Jort, die weer het woord '' maffiamaatje' in de mond nam bij dwdd.
Zoals Bram ooit zei: 'een journalist met een Maserati, daar is iets loos'.

Als een strafpleiter veel 'kwaaie' klanten heeft die bovendien geen bankrekening hebben, schijn je hem een verlengstuk van de clientèle te mogen noemen.
Britta Böhler, advocaat en hoogleraar strafrecht, ondersteunde die mening en vergat voor het gemak dat zij zelf bekend werd met het verdedigen van van terrorisme verdachte figuren. Mogen we haar nu ook met haar cliënten vereenzelvigen?

Ze moeten niet dollen met Bram, want dat soort acties is op zijn beurt een afspiegeling van het karakter van Nederland. Boven het maaiveld en hóp, kop er af. Mazzeltov.

Klein bier toch?

Over je graf heen regeren. kent u die uitspraak, beste lezer?

Er lopen daar in den Haag, alhoewel er een nieuw kabinet zit aan te komen, wat mensen rond die er nog wat beslissingen willen doorjassen.
Deze week stond in de courant dat de gemeentelijke kortingskaarten voor minima per direct moeten worden ingeleverd.
Demissionair Staas de Krom heeft namelijk bepaald dat je alleen arm bent als je inkomen maximaal 110 procent van het bijstandsniveau is. Dat was 130 procent, maar ja, we moeten bezuinigen.

Gelukkig mogen we nog in Zwarte Piet geloven.

Als je dat nu allemaal bekijkt, de wietpas met legitimatieplicht, verruimde opslag van uw telefoon- en internetdata, internettoegang voor de overheid in uw computer en ongevraagd binnenvallen zonder kloppen als u een uitkering heeft, en bovenal het afgeven van uw wachtwoorden, dan ga ben je 1984 en Fahrenheit 471 al lang voorbij.

Tip achteraf, nu het nog kan: beveilig je gevoelige bestanden met een wachtwoord, lees hier het hele artikel. over encryptie en zet je privébestanden op een externe schijf.

zondag 28 oktober 2012

Waar zijn de rozijnen?

Voor het eerst in mijn leven heb ik een appeltaart gebakken. Dat ging niet zonder slag of stoot, want eerste had ik peertjes meegenomen om te stoven. Stoofpeertjes. Pera blanquila.
Dat waren dus gewone kleine peertjes, maar het bordje stond verkeerd boven de bak in de supermercado. Ik had het aan de kleur kunnen zien, maar ze waren nog hard. Verkeerde inschatting, maar ze smaakten uit de hand echt lekker.


Op zoek naar reinettas kwam ik grote appels tegen die geen goudrenetten waren. Toch gekocht, want ze zagen er zeer eetbaar uit boomgaardappels.

In close harmony met Mme. Bo aan de slag gegaan, d.w.z. zij liet de rozijnen wellen overnight om ze daarna in een theedoek te drogen, ik gooide per abuis de dichte natte theedoek in de wasmand en zo ging het toch bijna verkeerd.

Uiteindelijk werden de ingrediënten gesuikerd en gekaneliseerd, inclusief de appelpartjes, en kneedde ik het deeg tot een bal, bekleedde de bakvorm en kieperde alles er in, afgemaakt met deegsliertjes als afdekking. Dit alles volgens de aanwijzingen van de chef en het Kookboek van de Amsterdamsche Huishoudschool.

Dan zet je het in de oven (matig warm, dus op 170? graden voorverwarmen) en na een kwartier slaat plotseling het licht uit. Alles uit. Ook de lift, dus serieus. Dat duurde een uur, terwijl de appeltaart in de oven stond. Derdewereldland.

Daar staat tegenover dat er na dat uur een truck met mobiele generator voor de deur stond om gedurende de nacht het hele complex van stroom te voorzien. Dat dan weer wel.

Uiteindelijk kan ik zeggen dat ik een appeltaart heb gebakken die zeven kwartier in de oven heeft gestaan. Straks de laatste grote punt in tweeën delen voor bij de koffie. Volgende week boterkoek, lijkt me eenvoudiger.

Miepie



Blauwbaard, een sprookje

"O Jan Cees! Zuster Jan Cees!
Wat naakt er in ‘t verschiet?
Ach, zie je nog niets komen?
is dat onze rente niet?"

"‘k Zie niets," was dan het antwoord,
"dan ‘t stof in ‘t licht der zon,
en ‘t dwarrelen van de blaren,
daar rondom gindse bron."


(via nu even niet | 28-10-12)

Naar aanleiding van Jan Cees de Jager die lichtpuntjes ziet in de eurocrisis. Het sein brand meester wil hij nog niet geven, het wordt pappen en nathouden.

Voor de liefhebbers van cultuur is er achtergrondinformatie over Blauwbaard (want daar komt de parafrase uit) en kan er hier verder gelezen worden.

zaterdag 27 oktober 2012

Zal ik nog eens inschenken (R. Corita)

In Senseo-pads zat minder koffie -
Jarenlang heeft er een halve gram te weinig koffie in de Senseo-pads van Douwe Egberts gezeten. Het voormalige moederconcern van DE, Sara Lee, stopte er niet 7,5 gram maar 7 gram koffie. Men geeft toe dat de koffie te slap was.

Dat rammelt een beetje, dat verhaal en is PR-technisch niet slim. Het was tenslotte DE zelf die de padjes vulde. En dan wijzen naar Sara Lee, met die fameuze Morris Tabaksblatt, die voor een eerlijke gedragscode was. Dat blijkt nu.

Sinds juli van dit jaar zou er weer 7,5 gram in die padjes zitten (die naam doet me trouwens elke keer weer aan inlegkruisjes denken) maar ik twijfel. Aan cups en aan pads.

Hier in Spanje heb je de keus tussen Senseo (zeer duur) DE (iets minder duur), €3.25 voor 36 stuks van de Jumbo en nog iets Duits bij Mendoza, en tot dusverre zie ik alleen verpakkingen van 250 gram met 36 stuks padjes.
Dat is 6,94 gram voor een kopje vocht met crèmelaagje. Helemaal niet 7,5 gram. En voor een hetere smaak zou er 8 gram in moeten zitten.

Ik drink noodzakelijkerwijs dark roast om nog enigszins de smaak van koffie op de tong te beleven, maar de kreet van DE dat ze terug gaan naar 'het aroma komt je tegemoet' gaat een lange weg nemen. Naar Canossa. Want de koffie uit een Senseo ruikt niet.

Als er weer wat ruimte is ga ik wel weer naar de Carrefour voor een espressoding. De oude is weggegooid wegens lekken en vermeende rommel van gemorste koffie.

Vroeger (ik geneer me niet) hoorde je op kantoor: "Heeft Bo de koffie gezet vanmorgen? De pot is alweer leegt." Zeven schepjes koffie voor 5 kopjes.. Roodmerk.


dinsdag 23 oktober 2012

Citotoets in nieuwe seizoen 1 op de 100

Er komt volgend jaar volgend jaar een eenvoudige versie van de Cito-toets, speciaal voor eenvoudige kinderen die moeite hebben met taal en rekenen.
De stille voorbereiding hierop vond plaats in de TV-quiz 1 tegen 100.

Zo viel in de categorie 'moeilijk' de vraag:  'hoe heet de alcoholische drank waarin je abrikozen legt, waardoor ze langer houdbaar blijven'- boerenjongens, boerenkoffie of boerenmeisjes --> 6 afvallers

doe maar een moeilijke...

en in de categorie 'gemakkelijk' 'wat zijn penny loafers: panty, petticoat of schoenen' --> 18 afvallers

en in moeilijk: 'hoe heten de elektrisch oplaadbare voertuigen die in de jaren zestig in Amsterdam rondreden: goggomobil, messerschmitts of witkar' --> kweenie, veel afvallers, via een escape naar de volgende en laatste vraag:

in de categorie 'moeilijk':   in welke oceaan ligt de Bermuda driehoek. 'Grote Oceaan, Indisxhe of Atlantische Oceaan?'  fout, fout, áách wat jammer, weg 120.000 euri.

Dus daarom is de vereenvoudigde versie Cito voor de doelgroep vmbo en anderhalf jaar leerachterstand echt noodzakelijk, vindt mevrouw Cito, want we kunnen niet allemaal professor worden.

De NCRV overweegt om de toets toe te passen bij hun toekomstige kandidaat-deelnemers. Zij zullen ook hun vragen aanpassen qua onderscheid tussen gemakkelijk en moeilijk.

Voor de puzzelaars: c,b,c,c,c. Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.

maandag 22 oktober 2012

Elke dag levertraan

Gehuld in een rood leren jekkertje duwde zij een passant de microfoon onder zijn neus en  vroeg: "Heeft u last van erectieproblemen?"
"Ja", zegt Hella van der Wijst op twitter, "een pittige repo, tuurlijk over taboe, hoop dat jij niet tot de 10% mannen behoort met problemen."

Helaas liep ze niet tegen die ene Amsterdammer op de Albert Cuyp op, die anders altijd in de voxpopreportages van Brandpunt voorkomen.
Die had wel gereageerd met: "Hoezo problemen? Moet je een beurt?

Ik dacht dat als er over de overgang voor mannen werd gesproken ze de midlife crisis bedoelden. Dat die mannen zonder aansporing van Hella overgingen tot massaal nadenken en vreemdgaan.

Als die testosteron-gel niet helpt, anders dan dat je er versneld prostaatkanker van schijnt te krijgen, zou Hella eens een reportage kunnen maken over hoe men tegen oudere vrouwen aankijkt met symptomen als kort geknipt haar, geen zin en roodleren jekkertjes. Of waarom erectieproblemen vooral voorkomen onder diabetici.

De dokter zegt het al: het is voldoende om twee keer per week een half uur intensief lichaamsoefeningen te doen,een beetje gewichtjes heffen, net als bij de revalidatie na een hartinfarct.en zo mogelijk elka dag een lepel visolei (ander woord voor levertraan. En wat liefde op z'n tijd.


schrijft mijn doch ens soo haest


Het Meertens Instituut, u weet wel, van het boek Het Bureau van Voskuil heeft wat moois gedaan, namelijk transcripties maken van duizenden brieven uit de 17e en 18e eeuw  die veelal zijn geschreven door gewone Nederlanders.

De documenten bevonden zich op Nederlandse schepen die door de Engelsen destijds zijn gekaapt. In Engeland belandden de in beslag genomen stukken in archieven, waar ze eeuwen later zijn herontdekt. De moeilijk leesbare originelen zijn door vrijwilligers nauwkeurig overgetikt.

Hier een mooi voorbeeld van een liefhebbende vrouw aan haar man met tussen de regels door het nieuws dat zij wederom zwanger is. De brief heeft hij nooit gekregen.




1664 den 1 aprijl uit roterdam

seer bemijnde man ijoris magiels ick laet u wete als dat ick noch
kloeck ende gesont ben met onse kindere als ick
ferhope dat het met u oock soo is waer het anders
dat waer mijn van herte leet om te hoore foort
bemijnde man ick wenste wel dat als het goodt
beliefde dat de reis al gedaen was en dat ghij
met lief weer tuis waert want ick dickmael
wel bedroeft ben want ick van geen mense
vrijntschap en hebbe ick hadde wel frijnde doen
ghij hier waert mer nu ghen fort bemijnde man
ghij hebt mijn met drie kindere gelaete maer
ghij sulter fier werfinde als het goodt belieft
sulcken foeij hebt ghij mijn gelaete maer
waet raet het schijnt dat het goodt soo belift
heft fort bemijnde man doet doch soo fel ende
schrijft mijn doch ens soo haest als het mogelick
is en hoe dat ghij al faert met ijou komeschap
vaert want de luide oock al ferlange en ick
mede ick hoop dat ghij u dienge wel aen sult
lege tot u en mijn proffiet fort hoop ick dat
u goodt gesontheijt sal ferlene dat ghij met
lief weer komt en liefe maen denckt doch
alteijt op goodt dat heij ijou wiel bewaere nae
siel en lif en bidt doch foor mijn gelick ick
foor ijoou doen liefe maen onse kindere hebbe
altemael doot kranck gewest wel ses weke
lan dat heft mijn wel bang ef[?] fort liefe
.. bewaert doch u selfe soo feel mogelic

[dwars in de kantlijn]
u liefe vrou lisbet klaes

zondag 21 oktober 2012

Als het er op aankomt


Soms blader ik door Tumblr en Pinterest en vind daar onvermoede foto's.
Zo kwam ik de hieronder staande foto tegen;het is een advertentie voor dessous, maar mijn eerste gedachte ging uit naar het dienblad met likeur en koffie.
Meteen daarna naar de achterliggende gedachte van die meneer die zo hulpvaardig zijn hand uitsteekt.
Je denkt dan: die mevrouw is niet lekker, misschien wil ze wat anders. Of misschien heeft die meneer wel een hartversterkertje nodig. Je weet het niet.
Voor je het weet gaan je gedachten aan de loop en heb je stof voor een nieuw stukje.



Kodachrome testfilm




In deze bewaarde testfilm  uit 1922 uit de Paragon Studios zien we actrice  Mae Murray , later vergezeld van actrice Hope Hampton kostuums showen voor de film The Light in the Dark (1922).

In die film werd voor het eerst Two-Color Kodachrome commercieel voor de bioscoop toegepast. Ziegfeld Follies actrice Mary Eaton verschijnt eveneens in de testfilm.
*Kodak 1000 Words Blog.

donderdag 18 oktober 2012

Evil was revisiting the earth

Nog even een opmerking over de kunstroof uit de Kunsthal.
Forensisch gesproken is het correct om te stellen dat de dieven van buiten naar binnen zijn gekomen. Via de achterdeur. Zonder sporen van braak achter te laten.

Opmerkelijke uitspraak van de experts: "Het is een filmsprookje dat de diefstal in opdracht van een kunstverzamelaar is gepleegd, die er een geheime privécollectie op na houdt. Die is nog nooit aangetroffen en dus niet waar".
Dat is volgens mij nu juist de crux, geheim en privé, en nog nooit bewezen.

In het boek over Jack the Ripper van Patricia Cornwell, 'Portrait of a killer', komen ook zulke leuke beweringen voor. Motto: There was a general panic, a great many excitable people declaring that the evil one was revisiting the earth.
Een boek op historisch-forensiche basis zegt ze zelf, waarin ze wil bewijzen wie Jack the Ripper was.

De schilder Walter Sickert wordt door haar voor Jack gehouden en ze sleept er nogal wat beweringen bij. Zo komt binnen een uur na de ontdekking van een vermoorde dame (de Camden Town Murder) Sickert langs en verzoekt de dienstdoende posthoudende agent of hij na het vertrek van de politiearts even naar binnen mag om een schets van het lijk te maken.
Dat mag, want hij is bekend in de buurt, en dat resulteert jaren later in één van zijn schilderijen in de serie over de East End moorden.
Andere schilderijen in die serie geven details weer die alleen een ingewijde kon weten. Toeval?

Camden Town Murder

Om haar beweringen te staven brengt de schrijfster de combinatie van verzonden brieven van diverse locaties als renbanen in Engeland als veronderstelling dat die van Sickert afkomstig zijn.
Waarom? Sickert scheen renbanen te bezoeken, alhoewel ze geen aantekeningen, entreetickets of gokslips heeft gevonden in haar onderzoek.
Maar van het tegendeel zijn ook geen bewijzen te vinden, dus ze neemt aan dat Sickert de renbanen bezocht en waarschijnlijk gokte. Tja.


Sickert was een tijdgenoot en leerling van Whistler, en zijn schilderijen zijn van een niet bijzonder opwekkende stijl. Het onderwerp is vaak vrouwen op het z.g. 'Jack te Ripperbed', een attribuut op zijn diverse ateliers in Londen. Bloot, non-charming.

Sickert leed aan een genitale tekortkoming, niet in staat tot 'connection' en psychologisch gezien zou het dus de lustmoordenaar kunnen zijn uit 1888.
Ik lees het boek op het tablet tussen de andere boeken door: soms irriteert het en toch wil je weten wie het gedaan heeft.


De weg naar Dirkswoud

Op Nurks kwam ik het bericht tegen dat Ben Hoogeboom overleden is. Zomaar ineens. Ik las zijn verhalen over zijn vrouw Alice tóen en zijn blogs over Dirkswoud tot nu.
Molovich schreef een mooi in memoriam en geeft onderaan zijn artikel een overzicht van de diverse blogs waarop en waarin Hoogeboom zich bewoog. Om nog eens na te lezen op Nurks
Omdat Hoogeboom een ouderwetse zetter was heb ik dit stukje in zijn aanbevolen letter gezet: Georgia.

Uit Benjebeweegt


dinsdag 16 oktober 2012

Alles is weg

Vreselijk hoor, 7 schilderijen gestolen uit de Kunsthal in Rotterdam.
Maar er een reporter heen sturen die niets bij te dragen heeft dan "Gisteren hingen ze er nog." daar moet hilariteit over ontstaan.
Zoals bij Ron Freesen die na benard op het raampje van een voorbijsjezende limousine te tikken uitriep: "Daar zat hij in."
Een clipje van een vrouw in de straat dan maar.


maandag 15 oktober 2012

Boek gelezen

Aangezien sommigen niet op mijn Posterous kunnen kijken vanwege een strakke virusscanner of een melding van een verlopen certificaat, herhaal ik in het kader van de heersende boekbesprekingen (Boekenweek?) nog maar even de bespreking van 50 Tnten Grijs, die daar staat.

Vreselijk, zwaar gehyped en de boekhandel in de P.C. schijnt uitverkocht te zijn. Dat kan natuurlijk niet, want in de enige goede boekwinkel daar zit volgens mij al jaren een pakken- en stropdassenverkoper.

'Nu even niet niet, Els, ik ben er nog niet eens in begonnen.'

Een boek dat zonder de sex op een kasteelromannetje liijkt. Mét sex
lijkt het nergens op. Een 22-jarige maagd die steeds weer verbaasd is,
binnen 16 dagen alle kunstjes kent en een Audi A3 en een Saab Cabrio
verslijt. En ook nog met de meester trouwt.

Heeft niets met S&M of dominantie te maken, de schrijfster heeft teveel Youporn gekeken.\Wanneer de gemiddelde huisvader deze dingen zou doen, liep hij in de kortste keren tegen een aanklacht wegens ongewenste ihandelingen op.

Overigens prikkelt het boek de zinnen voor geen meter. Het schijnt veel vrouwen te bekoren, maar dat gelooft geen mens. Als het maar verkoopt. Niet uitgelezen, een Havank gepakt.

Gratis gedownload voor de recensie. Korte conclusie: kudt.

dinsdag 9 oktober 2012

Samson en de mythe van oppassen

Eigenlijk was het voorgaande stuk over wazige televisiebeelden een afleiding om mijn boosheid over dat gesodemieter bij Jeugdzorg en de commissie Samson baan te geven.


Geschrokken, geschokt, verdrietig, onthutst, bijzonder pijnlijk, het tuimelde over ons heen. Het woord beschaamd, beschamend en consequenties trekken heb ik niet gehoord. Lering trekken uit het gebeurde ook niet. Dat geeft namelijk aan dat je toegeeft dat er ernstige dingen zijn gebeurd.
Opstelten keek alsof het net zo erg was al de bezwaren tegen de wietpas en dacht onderwijl hoe hij Demmink buiten deze nieuwe wind moest houden. Voor je het wist kwam er een bezoekrapport boven water, je weet het niet meer als demissionair minister.

En dan komen er beurtelings kortgeknipte vrouwen voor de camera die hun excuses uitspreken. Kortgeknipt drukt 'ik neuk niet meer' uit. Hoezo excuses? Consequenties trekken uit het gebeurde en je ontslag indienen. En neem al die blonde HBO-trutten van 30 ook meteen mee, die kunnen beter eerst zelf kinderen krijgen en na gedane opvoeding als herintreder met verstand van zaken het nog eens proberen.

En zo'n schaap verkondigde bij Treurig Vandaag dat je opgroeiende kinderen toch gelegenheid moest geven om hun seksualiteit te ontdekken. Slim genoeg gaf ze geen leeftijdgrens aan.

In het Zweedse model zijn de begeleiders vrouwen van boven de 40 jaar, met ten minste 1 kind. En dat al sinds de jaren zeventig. Dat u het weet, meneer Rouvoet, voordat u een advies gaat geven in opdracht van Jeugdzorg hoe het nu verder moet. De schaamhaartellers komen er aan. Men denkt twee jaar nodig te hebben. Zijn ingevoerde elektronisch kinddossier zal wel weer gepropageerd worden.

De ellende is dat er een boel volk (de z.g. boven ons gestelden) rondloopt dat van toeten noch blazen weten. Omhoog gerold boven hun niveau door dossiers te vullen en hun taak uit te besteden aan commerciële instellingen die op hun beurt tehuizen exploiteren. Dat is een overheidstaak in plaats van alle pleegzorgkinderen weg te stoppen in internaten en tehuizen waar de Inspectie voor de Gezondheid eens in de twee jaar op de koffie komt.

Ter informatie: Jeugdzorg valt onder het toezicht van de provincie en die verantwoordelijkheid moet over twee jaar worden overgenomen door de gemeentes.
Volgens Samson veel te vroeg i.v.m. ontbrekende expertise, maar Jeugdzorg zelf denkt dat ze het wel zullen klaren met hun eigen kennis en inzet.
Ze gaan dan ook beter opletten, zeggen ze al, want dat hoort bij excuses; beloftes om het nooit meer te doen, gedachtig het credo. 'kind jat koekje en kijkt treurig'.

Treffend is ook dat de commissie Samson weinig medewerking heeft gekregen van betrokken instellingen. Veel instellingen, ook buiten Jeugdzorg, zouden niet hebben willen meewerken, staat in de eindnoten van het rapport.
Weer een teken dat er gewoon een parlementaire enquête moet komen om dat volk onder ede te horen. Alhoewel dan weer de bekende kreten als niet bewust meegemaakt, mij zeker niet bekend en in mijn beleving was dat heel anders langs zullen komen.
Heel erg, namens alle medewerkers
Het gaat weer op zijn Nederlands: even bespreken, glaasje doen, plassen en handen wassen. In onwetendheid. Weg er mee, zoals je doet met een bos rotte groenten.

Heb ik toch nog opgeschreven wat ik er van dacht, en dat is maar goed ook, want ik ben pas halverwege het rapport Samson en heb nog steeds stevig de pest in. Na mijn stukje in mei 2012 is dat niet verminderd. Pleegzorg

Voor een meer beschouwende blik verwijs ik graag naar het artikel van Ineke Wolf.

Je lensdop zit er nog op

Er zijn twee nieuwe series op de teevee en het zal niet zo zijn, denkt u meteen, Bo heeft er natuurlijk commentaar op.

Dat heeft u goed geraden, ergernis troef bij het nieuwe stijl camerawerk. Ik heb ooit nog eens een cursus cameravoering en filmontage gevolgd en in het cursusmateriaal stond iets van halftotaal, bodyshot en frame.
Ook stond er iets over stukje nylonkous, vaseline, smudge and fade.

Bij de eerste aflevering van de Geheimen van Barslet over die politieagent in een boerendorp (kek uniformpje) krijgen we shots tussen twee kaarsen door, door de vitrage heen, tussen de kastdeurtjes en de vlammen door, met nabije en verre onscherpte.
Met geluk is het onderwerp scherpgesteld te zien, maar vaak lukt dat niet. Zelfs een shot door de autoruit van de agent blijkt onscherp. Alsof je door een leesbril zit te kijken achter het stuur.

Steek straks een kaars aan, neem tegenlicht (want dan zie je sowieso al onscherp) en neem een foto met de kaars op de voorgrond, in 1/3 beeld. Voor een mooier effect zet u uw digicameraatje op 'movie' en zet u het resultaat op youtube. No questions asked, u bent de nieuwe Jan de Bont.

En toen kwam er gisteren de nieuwe serie Moeder ik wil bij de revue op de buis. Brabants gesproken (de Peel schat ik in), trutconversatie alsof iedereen maar vredig geniet van de jaren vijftig. Dat begrijpen we uit het feit dat er over een grammofoonspeler wordt geproken met 78, 45 en 33 toerenbespeling.

De  de broer van de bruid in spe poogt daags voor de huwelijksceremonie nog iets uit te leggen aan de bruid over uitstorten en zo, maar de bruid vreest dat ze bloot naar bed moet met het licht aan. Gelooft nog in boerenkool.

Wederom onscherp ingesteld, kwestie van groot diafragma dit keer. Dat moet een bijscholingscursus zijn geweest voor regisseurs, daar gaan we nog veel van merken.

Maar wie heeft die mensen bij Omroep Max wijsgemaakt dat er tussen 1935 en 1960 een ander soort licht was in Nederland? Alles crème-bruinig, beetje bewolkt. Zelfs de jasjes zijn bruin en grijs, en de van oorsprong witte overhemden zijn beige. Bij C&A hadden ze zeker geen andere kleuren in de collectie. Chamoix, dat is de term, die kleur kon je kiezen als je je foto's liet afdrukken.


Ooit hadden we de in- en uitzoomende camera, begonnen bij Penny de Jager, toen de zwaaiende camera bij Baantjer, waarbij zelfs geen 'over the shoulder'-shot voorkwam (one-take, moet je slechts sporadisch gebruiken); gewoon van links naar rechts in de dialoog bewegen.

Of als een zittend persoon wat zei, zat de camera ook op heuphoogte en kléts stond weer hoog als de tegenspeler sprak. Is nog lang gebezigd, die stijl.
Het wordt nog storender als bij verschillende afleveringen in een serie anders wordt gemonteerd. Gebeurt echt, echt waar.
En denk je dat je er vanaf bent, komt die gek met de vaselinepot.

Wanneer u een gouden gloed op uw scherm ziet zit u in een soap, als alles rood is kijkt u naar een babbelprogramma en goud en geel met rood betekent Linda de Mol.

Heren, dames, ook toen uw grootmoeder jong was scheen de zon en waren er rode klaprozen.


zondag 7 oktober 2012

Strak knopje

Ach, wat lees ik nu bij een van mijn twee vaste briefschijfsters? De afbeeldingen op mijn Posterousblog worden door haar virusscanner geblokkeerd. Gevaarlijk en zo.
Dat was helemaal nieuw voor mij en navraag bij Posterous leidde tot opgetrokken wenkbrauwen.

Persoonlijk denk ik dat de ouderlijk toezichtknop wat te strak staat aangedraaid (grapje), want er glipt wel eens een borst tussendoor. En die zijn hier niet te zien want dan had u vooraf een waarschuwing van Blogger gekregen, dat u een mijnenveld van Sodom en Gomorra ging binnentreden.

Gelukkig ging het om die uitzending over Adèle Bloemendaal.
Ik had in mijn eerdere blog over A la longue hier gewoon de link moeten geven. Bij deze dan  ----->  OpiumTV 

Mocht u, niet-briefschrijvend, daar ook op klikken, u bent gewaarschuwd, want zodra Adële zeer beschaafd gaat praten komt er iets grofs langs.
Dat maakt haar dan ook tot een klassewijf.



Misbruik

De afgelopen jaren zijn meer dan 400 patiënten door zorgverleners seksueel misbruikt. Dat blijkt uit onderzoek van RTL Nieuws, die de cijfers opvroeg bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg.

Die melding staat te lezen op Gezondheidblog.

Treffend is dat de IGHZ niet zelf naar buiten komt met die gegevens, ondanks eerdere kritiek van de Tweede Kamer over het falend toezicht.
Nog treffender is het gegeven dat staats Veldhuijzen 'geschrokken' is van de cijfers.

Hoe onwetend kun je zijn? Of geschokt? En dat wil in een volgend kabinet weer graag achter de tafel aanschuiven. Om toezicht te houden.

Een boek

Dankzij het internet heb ik kunnen genieten van Casual Vacancy van J.K.Rowling en ik moet zeggen dat het weer een boek is in het rijtjje doorlezen tot je ogen door de slaap dreigen dicht te vallen. Nog steeds niet uit.


Alle heisa over  'F'-woorden en zo is zwaar overdreven, het leest als een trein als je van het soort intriges en ontiwkkelingen houdt die zich ontvouwen na de plotselinge dood van een lokale bestuurder.

Een dorpsgemeenschap met haar hebbelijkheden en ja, de jeugd blowt, vrijt en gelukkig gebruiken ze dan een condoom. Hoe erg wil je het hebben?

Ik ben benieuwd of de Nederlandse vertaling het haalt bij het origineell.

Haiku

Met haar gulle lach
bracht ze licht waar schaduw was
- de stilte voorbij.


© Anna


donderdag 4 oktober 2012

Mooi

Aangezien ik binnenkort weer jarig ben is de tijd van reflectie aangebroken. Althans, dat zegt men soms.
Zelf heb ik daar geen last van, behalve als ik foto's van vroeger bekijk. En aan mensen denk die op dezelfde dag jarig zijn als ik. Aart van Bergeijk bijvoorbeeld, 2 jaar jonger. Die verkoos echter in 1991 om het tijdige met het eeuwige te wisselen, vanwege een verbroken relatie, maar daar houdt het op, que sterrenbeeld.

Een aardige vriend was het, die we in 1969 ontmoetten op Ibiza. Het klikte. Hij was dé kleinkunstkenner bij uitstek en had bij de NCRV toen al zijn eigen radioprogramma. Tot en met bekend bij de artiesten. Losvast, Volgspot, Rozegeur en prikkeldraad, en meer van die uitzendingen. Interviews, besprekingen en muziek.
Van hem nam ik de kreet 'Ik heb alleen maar cabaretschool' over. Hij doorliep inderdaad de Kleinkunstacademie op de Elandsgracht.

Een aardig en ideeënvol mens, niet geschikt beoordeeld voor de televisie vanwege zijn soms trillende ogen. Zijn collega Herman Felderhoff heeft daar zijn voordeel mee gedaan.

Het was de kunst om als eerste op onze verjaardag te bellen met felicitaties. Nou, vast bij deze dan Aart, je zit vast al weer klaar met je Nagra'tje.
En ook voor de overlevers: Maarten van Roozendaal, die hij zeker zou hebben gewaardeerd.




A la longue

Als je bij 'uitzending gemist' gaat zoeken naar oude afleveringen kom je bedrogen uit. Ik dacht de uitzending van omroep Max te kunnen bekijken over Robert Long, A la longue genaamd.

Die uitzending vind je wel, dat wil zeggen een plaatje en een omschrijving van de artisten die hun bijdrage leverden met het zingen van liedjes van Robert Long, in memoriam.
Maar de uitzending zelf is niet te bekijken. Waar dat uitzending gemist dan goed voor is, in ieder geval niet voor het verleden.

Een uitzondering is de rubriek webuitzendingen met OpiumTV, daar vond ik een programma met Jacques Klöters over Adèle Bloemendaal. Als de sodemieter gedownload, want dat moet een vergissing zijn geweest.

Op youtube heb ik zelf wat geupload, maar hier een clipje van Simone Kleinsma uit die voorstelling, omdat het kan.




woensdag 3 oktober 2012

Ikea is our home

In China Hush staat een leuk artikel over Ikea Beijing.
In tegenstelling tot Ikea in Saudi-Arabië is het in China een trend geworden om gehoor te geven aan de slagzin "Ikea is your home".
En u maar denken dat de siesta alleen in Spanje voorkwam.
Waar je ook komt, een Chinees grijpt elk loos moment aan om te dutten.