Dat heeft u goed geraden, ergernis troef bij het nieuwe stijl camerawerk. Ik heb ooit nog eens een cursus cameravoering en filmontage gevolgd en in het cursusmateriaal stond iets van halftotaal, bodyshot en frame.
Ook stond er iets over stukje nylonkous, vaseline, smudge and fade.
Bij de eerste aflevering van de Geheimen van Barslet over die politieagent in een boerendorp (kek uniformpje) krijgen we shots tussen twee kaarsen door, door de vitrage heen, tussen de kastdeurtjes en de vlammen door, met nabije en verre onscherpte.
Met geluk is het onderwerp scherpgesteld te zien, maar vaak lukt dat niet. Zelfs een shot door de autoruit van de agent blijkt onscherp. Alsof je door een leesbril zit te kijken achter het stuur.
Steek straks een kaars aan, neem tegenlicht (want dan zie je sowieso al onscherp) en neem een foto met de kaars op de voorgrond, in 1/3 beeld. Voor een mooier effect zet u uw digicameraatje op 'movie' en zet u het resultaat op youtube. No questions asked, u bent de nieuwe Jan de Bont.
En toen kwam er gisteren de nieuwe serie Moeder ik wil bij de revue op de buis. Brabants gesproken (de Peel schat ik in), trutconversatie alsof iedereen maar vredig geniet van de jaren vijftig. Dat begrijpen we uit het feit dat er over een grammofoonspeler wordt geproken met 78, 45 en 33 toerenbespeling.
De de broer van de bruid in spe poogt daags voor de huwelijksceremonie nog iets uit te leggen aan de bruid over uitstorten en zo, maar de bruid vreest dat ze bloot naar bed moet met het licht aan. Gelooft nog in boerenkool.
Wederom onscherp ingesteld, kwestie van groot diafragma dit keer. Dat moet een bijscholingscursus zijn geweest voor regisseurs, daar gaan we nog veel van merken.
Maar wie heeft die mensen bij Omroep Max wijsgemaakt dat er tussen 1935 en 1960 een ander soort licht was in Nederland? Alles crème-bruinig, beetje bewolkt. Zelfs de jasjes zijn bruin en grijs, en de van oorsprong witte overhemden zijn beige. Bij C&A hadden ze zeker geen andere kleuren in de collectie. Chamoix, dat is de term, die kleur kon je kiezen als je je foto's liet afdrukken.
Ooit hadden we de in- en uitzoomende camera, begonnen bij Penny de Jager, toen de zwaaiende camera bij Baantjer, waarbij zelfs geen 'over the shoulder'-shot voorkwam (one-take, moet je slechts sporadisch gebruiken); gewoon van links naar rechts in de dialoog bewegen.
Of als een zittend persoon wat zei, zat de camera ook op heuphoogte en kléts stond weer hoog als de tegenspeler sprak. Is nog lang gebezigd, die stijl.
Het wordt nog storender als bij verschillende afleveringen in een serie anders wordt gemonteerd. Gebeurt echt, echt waar.
En denk je dat je er vanaf bent, komt die gek met de vaselinepot.
Wanneer u een gouden gloed op uw scherm ziet zit u in een soap, als alles rood is kijkt u naar een babbelprogramma en goud en geel met rood betekent Linda de Mol.
Heren, dames, ook toen uw grootmoeder jong was scheen de zon en waren er rode klaprozen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten