donderdag 31 januari 2013

U luistert niet naar mij

Het dédain kwam door het vernisje beschaving dat Witteman zo mooi ten toon kan spreiden. Gisteravond, toen hij voor de grimespiegel zat moet hij gezucht hebben dat die ouwe homie uit de Tweede Kamer weer kwam, dit keer om te klagen over Asscher en diens onredelijke lastenverzwaring voor de 65plussers.

En dat vindt Witteman niet leuk als verschillig socialist van goeden huize en een aangepast loon van nét de Balkenende norm, naast zijn AOW en waarschijnlijk riante pensioen.
Want daar gaat die flikker zonder snor ineens vertellen dat het onreerlijk verdeeld is en dat de oudjes extra gepakt worden.

Terwijl Jeroen Pauw geitebekkend zit te gniffelen over ouderen die 5 tot 10 procent achteruitgaan deze maand, krijgt Witteman een venijnige blik in zijn ogen en schiet in de modus 'aangetast' en 'op de pik getrapt'. Want de PvdA wordt aangesproken op sociaal beleid, zo voelt hij dat, en Krol zegt dat de minister liegt..

Wat? Ze gaan toch niet aan die ene procent verlaging komen? De lasten op de sterkste schouders leggen? Die Krol lijkt wel een communist, dat moet je niet hebben in mijn uitzending. Ik doe gewoon of ik mijn vingers in mijn oren heb en doe nog wat sneren toe.

Toen het over de inkomensafhankelijke ziektekostenpremie ging stonden de beter gesitueerden op de mediabarricade om hun afschuw uit te spreken. Maar nu het over een zwakke groep gaat hoor je haast niemand.
.
Fijne kerel die Witteman: 'Er komt toch niemand naar het Malieveld?' Nee, die oudjes komen met de trein, die bezetten gewoon het Binnenhof, want daar gebeurt het.

I



Dichter des vaderlands

Omdat we een nieuwe dichter des vaderland hebben, Anne Vegter, waarvan we wel meer zullen horen, hier toch maar even het gedicht van de onovertroffen Gerrit Komrij.
Ik had ergens ook de voordracht door de meester zelf, maar die is helaas weg, net zoals de dichter.

Hij heeft nog nooit gedanst. Hij kent zijn doel.
Nog nooit is op zijn vale klerkensmoel
Zomaar een lach verschenen, maar die nacht,
Nadat de gek de nar had omgebracht,
Kroop hij zijn bed uit, glimmend van de pret,
En maakte hij onbespied een pirouette.
Dank, dank, riep hij, het monster is geveld.
Hij oefende het woord ‘geschokt’ voor morgen
En sliep als twintig ossen kunnen slapen.
Straks is hij, voor de camera, vol zorgen.
Natuurlijk is hij zwaar tegen geweld.
Daar klinkt verdomd weer zijn belegen lied.
Hij loopt op straat, ondragelijk rechtschapen,
En ziet nog steeds het echte monster niet.

De bruiloft van Kloris en Roosje.


Er zweefde een lang gedicht  van een onbekende door de panelen over aow, pensioenen en zo.
Het lijkt een beetje op de voordracht van Thomasvaer en Pieternel in de Stadsschouwburg, en wie weet was het daar ook voor bedoeld. Dit keer aan het landsbestuur in plaats van de burgemeester en schepenen van Amsterdam.


De oude Drees hield van de mensen
en wilde hen een verzorgde oude dag toewensen
Dus ontwierp hij de AOW
En heel het land riep blij: Hoezee

En zo werd er gezorgd voor de Oude van Dagen
en het was er voor alle bevolkingslagen
En al was dat inkomen niet zo heel erg groot
je hoefde niet meer te werken tot aan je dood

De rijkeren wilden het daar niet mee doen
en spaarden verder voor een aanvullend pensioen
De fondsen kregen daardoor meer centen in kas
en uitbetalen hoefde men veel later pas

Hee, dachten de fondsen, dit moet ook voor de gewone man
zodat hij later wat ruimer rondkomen kan
We regelen dat met zijn kleine salaris
Hij zal er blij mee zijn als hij straks klaar is

En zo spaarden de fondsen die centen erbij
Vooruitzichten mooi en iedereen blij
De pensioenfondsen spaarden en bulkten van 't geld
Het beloofde heel wat, iedereen welgesteld

Doch de regering greep ONS geld zonder ONS iets te zeggen
en de fondsen begonnen fanatiek te beleggen
En dit alles was helaas het begin
En de plus in de pot werd een droevige min

Directeuren en Commissarissen verzaakten hun plicht
Want op ONS geld hield men geen zicht
De pot raakte leeg, het overschot slinkt
Na alle onderzoeken denk ik wel dat het STINKT

Niemand krijgt boete, niemand krijgt straf
Van HUN kapitaal gaat geen centje eraf
Een beloninkje hier een gouden handdrukje daar
Maar de pensioengerechtigde is zwaar de sigaar

Inleveren Baby-Boomers, jullie zijn met te veel
Dat ook zo velen betaald hebben is niet essentieel
En ook de AOW leeftijd is veel te laag
Al die vijfenzestigplussers zijn een vervelende plaag

Dus pensioenen verlaagd, pensioenleeftijd verhoogd
Want alle opgespaarde potten zijn bijna opgedroogd
Wat er aan geld is verdwijnt naar Europa
Dus pak je rollator en werken, opa!!

Kom op partijen, heb geen harten van steen
Kijk voor de verandering eens om je heen!!
De oudere arbeiders mankeren wel wat
Hebben soms kwalen, door hun arbeid gehad

Daarbij, wie wil de oudere arbeider nog hebben?
De man die zijn kracht met de jaren zag ebben!
Moeten zij nu nog werkelijk solliciteren
Van de pluchezittende dames en heren?

Willem Drees kijkt droef op ons neer, het was toch geen spel?
Maar met het beleggen leek het dat wel
Zijn menslievende plan, het had zomaar gekund
Maar de arbeider op leeftijd is zijn plan niet gegund.

dinsdag 29 januari 2013

Sober en met slingers

Op vier TV-netten was gisteren de hele avond Beatrix te zien en te horen. Met fiets, school, paard, medestudenten, ouders, begrafenissen en koekhappen,  Iedereen sprak in het verleden, tot en met P&W.
Het klonk alsof zij overleden was in plaats van dat ze gedag zei. Als de koningin dit gezien heeft moet ze een indruk hebben gekregen van hoe haar necrologie er uit ziet zoals die bij de diverse omroepen klaar ligt.
Nog niet eerder zoveel hysterische loftuitingen gehoord, zal ze gedacht hebben, om daarna de hofmaarschalk opdracht te geven om de viering van de inhuldiging aan te passen aan de sobere tijden die we doormaken.
"Ik zal ze leren", moet ze vanmorgen gedacht hebben bij het opstaan. "Mijn leven lang de majesteit te worden genoemd en dan ook niet weten dat er niet gekroond wordt in dit land."


Het was wel de eerste keer dat onze koningin normaal ABN sprak, ze was meteen een stuk aardiger.


Niet bij ons hoor

"Kùùùhùt, we hebben ons verrekend met die verplichte gehandicapten in de zaak. We zijn onszelf vergeten mee te tellen en nu moeten we 70.000 gehandicapten bij de overheid inzetten.
Dat kan toch niet, roep jij de persvoorlichter even en doe een mededeling uitgaan dat de soep niet zo heet gegeten wordt. Jeweetwel,  vergist en weggejorist,
Voor je het weet zitten we hier met een rolstoeler in de gang die op verzoek met zijn blote teen de knop van de koffiemachine indrukt voor latte of zwart met suiker.
Of zo'n kleine dwerg met een bult die met het plintentrapje bij de directeur-generaal de weggeraakte  dossiers op tafel legt. Niet op mijn departement".

Aldus onze Rutte vanmorgen tegen Asscher toen hij zag dat hij het weer verkeerd had ingeschat. 170.000 in plaats van 100.000 gehandicapten verplicht te laten deelnemen aan het arbeidsproces. Dat hoeft dan ook niet weer na het uitdunnen van de sociale werkplaatsen.






maandag 28 januari 2013

Het treintje dat niet wilde sporen

Het is een feit dat jongens met spoortreintjes spelen. Als ze dat niet deden vanwege 'geen gel voor' kopen ze wel een treintje op latere leeftijd, als hobby of voor hun kinderen.
Je kunt zelfs je eigen railtjes aanleggen op je computer met Brainbombers.

Maar in de echte wereld van ministers en staassen van Verkeer en Waterstaat kregen we te maken met dames die het niet verder brachten in hun jeugd dan een emmertje met een schepje op het strand. ie hadden broertjes die dan de zandkastelen omgooiden.
Ze gingen daarom  later in de politiek om dijken op te hogen en kunstwerken tegen de vuigheid van moeder natuur te bouwen.
En spoorlijnen aanleggen, de hobby mag wat kosten. Zij legde ze neer en het buiten spelende broertje zorgde voor het onderhoud. Papa waarschuwde nog, maar menig ongeluk lag in het verschiet.


Met die spoorlijnen is altijd wat geweest.
Hanzelijn, Betuwelijn, iIJzeren Rijnlijn, lokale boemeltreintjes, en het HSL/A spoor. Voor de Fyra en de Thalys.
Er moest aanbesteed  worden volgens Europese regels: wie aan de voorwaarden voldeed kreeg de opdracht voor het leveren van mooie treinen. Op de rails was al ingeschreven voor een veel te hoge prijs, door de NS
Helaas kon er niet binnenslands worden aanbesteed, want Stork-Werkspoor was al naar de kloten geholpen door een voorgaand kabinet, evenals de vliegtuigbouw.  Wat we tegenwoordig overhebben voor de banken hielden we indertijd voor wagon-, scheeps- en vliegtuigbouw in de portemonnee.

In het kort: de spoorbaan was goed voor 300 km per uur (al moest hij nog worden aangelegd ) en dus moest er een trein komen die zeker 250 km per uur kon. Dat konden de gegadigden niet (TGV van Alstom), die gingen (toen) tot 220 km/u. Zelfs de Italianen konen het even  niet.

De aanbesteding werd overschaduwd door een conflict met toenmalig minister van Verkeer Karla Peijs. De CDA-minister vreesde dat de afgesproken reistijd naar Brussel niet zou worden gehaald met het langzame materieel. Er moest een snellere komen.
In de eindfase  kwamen de Italianen ineens met een oplossing: een trein die 250 kilometer per uur kon halen voor bijna dezelfde prijs. Follow the money beginnen somiigen te roepen want moeer Finimeccanica had al een naam bij de Belgen vanwege het Agusta-schandaal.

Hieronder een samenvatting en de dienstmededeling dat er geen parlemenatire enquete schijnt te komen vanwege PVDA/VVD dwarsliggen. Je weet het niet.
  
Voortekenen uit Denemarken
Uiteindelijk bleek niemand bereid om speciaal voor de HSA een nieuwe trein te ontwikkelen, behalve AnsaldoBreda dat de klus wilde klaren voor 320 miljoen euro. Het bedrijf had geen ervaring met hogesnelheidstreinen, maar daar stoorde blijkbaar niemand zich aan.
De NS en de NMBS hadden nochtans onraad kunnen ruiken, want met een mega-order voor de Deense spoorwegen, dat de Italianen vier jaar eerder hadden binnengehaald, waren er toen al problemen. Intussen heeft AnsaldoBreda in Denemarken al 8 jaar vertraging en de stellen die wel geleverd werden, vertonen zware tekorten, vooral bij koud weer.
Was dat geen voldoende reden om de bestelling niet bij de Italianen te plaatsen? Kan niet, zeggen specialisten. Bij zo'n aanbesteding moeten strikte Europese regels worden gevolgd. En als de offerte van AnsaldoBreda conform de aanbesteding was, dan kan je er  juridisch niet om hen heen.
Om te vermijden dat je op die manier een ‘papieren trein' koopt, kan je in de voorwaarden van de aanbesteding bepalen dat het moet gaan om een trein die bestaat, die al elders bewezen heeft dat hij aan de vereisten voldoet.
Maar als dat gebeurd was, kwam je onvermijdelijk weer uit bij de echte hogesnelheidstreinen, die niet rendabel genoeg kunnen ingezet worden op de zo duur betaalde lijn Amsterdam-Brussel.
Geplakt uit de standaard



donderdag 24 januari 2013

Graaiers zijn het

Door alle commotie over verlaagde pensioenen opende ik vanmorgen met enige vrees de internetbankrekening en was even stil. Kwam door het diep ademhalen.
De Aow-uitkering is na jaren van stilstand met 5 euro verhoogd. Jeej, dat zijn toch 3 pilsjes hier.
Maar de pret was snel over want bij de pensioenuitkeringen (pensioenbreuk) was de netto opbrengst 5% lager. Dus toch? Nee hoor, de fiscus heeft de loonheffing verhoogd en de ZVW-premie is ook hoger geworden. Allemaal in het kader van de uitwerking van de Kunduz-akkoorden  Binnenharken en laten bloeden.

Het zal niet anders zijn vrees ik, ik ben  benieuwd in hoeverre de werkenden het er vanaf gaan brengen deze maand.
Nu in 2013 zal blijken hoe de plannen en berekeningen in gaan grijpen in het bestedingspatroon van de burger.  Ik denk dat de komende weken de rubrieken over niets anders zullen gaan.

Brave Alexander Pechtold gaat dan weer uitleggen dat het moet als we willen dat de treinen blijven rijden (welke?) en de havenkranen blijven draaien en de lichten niet uitgaan. Want dan komen er geen schepen meer in Rotterdam. Echt waar? Ja, want de grootste havenarbeider van Rotterdam is die ouwe van VNO, die heeft dat zelf gezegd.
Het klinkt elke keer weer als de man die tegen zijn zoontje zegt dat hij van de knopjes af moet blijven, want papa heeft het overzicht.

Pechtold, de man zonder visie, zoals ook Samsom te vroeg piepte toen Cameron zijn toespraak hield. en Cameron een chanteur noemde.  Ook geen mening anders dan dat Europa onze redding is. De Rijnaken zouden anders omgekat moeien worden tot pont .
Prinsjesdag is straks ook folklore; die troon kunnen we op De Parade neerzetten. Met dank aan Brussel, want ik zie de koningin zich niet lenen voor een toneelstukje. Oh wacht...

Dat brengt mij weer bij het CVZ dat sterk adviseert om de eigen bijdrage voor verzorgden in de verzorgings- en bejaardencentra te verhogen naar gelang hun eigen kapitaal annex spaargeld. Opa mag nu in plaats van 70% van zijn AOW in te leveren er nu tot 1800 euris voor gaan betalen. Waarvoor? Voor 1x douchen in de week, 2 pyamadagen met oude luiers  of gemakshalve een catheter en zelf de koffie en thee betalen
Zoals Opa zei in Nieuwsuur: 'Het is wel duurder geworden, maar ook slechter."
Nee hoor, zegt Edith Schippers, ik weet nog van niets, dat zijn proefballonnetjes die het CVZ voor me oplaat; als er veel commotie komt laten we het weer vallen. Dat hebben we met de inkomensafhankelijke zorgpremie toch ook gedaan?

Mijn advies: schuif tijdig voor uw vertrek naar andere oorden uw geld naar uw kinderen, in de hoop dat ze u nog jaren lekker verzorgen en meenemen op vakantie.


En anders koopt u zich in in een particulier verpleeghuis of boekt u een paar wereldcruises. Voor 1.800 euro reist u een maand om de wereld, incl. 3 maaltijden à la carte, drank, vriendelijk personeel dat elke dag je bed opmaakt en schone handdoeken aanreikt, er is massage, een zwembad en een fitnesscenter, dokter, en elke maand weer nieuwe gezichten. All-inclusive..Kun je jaren volhouden.
En af en toe monsteren je kinderen aan met wat passagiergeld. Passagieren, u weet wel, aan wal gaan en de bloemetjes buiten zetten.

De dansgroep

We worden oud, maar dankzij de digitalisering komt het verleden weer terug in beeld.
Over een week is er weer een reünie van Dansgroep Zajednica, waar ik helaas niet bij kan zijn. Te ver en te koud.

Mar wat hebben de rakkers voor elkaar gekregen? Een gedigitaliseerd filmpje dat in 1969 wer opgenomen bij het 10-jarig bestaan. En dat hebben ze op YouTube gezet vanwege leuk en herinnering en heimwee. Ik sta er zowaar ook op.
Kijk en glimlach. We blijken allemaal in nette kleding te zijn verschenen, inclusief stropdas. Feest, dus netjes gekleed.

En dan blijkt ook de film Ego in Triplo te zijn gedigitaliseerd, die we in 1966 draaiden. Naamgenoot en ik filmden, fotografeerden en ik deed ook een bijrolletje.
Mij is beloofd dat ik bij aankomst in NL een dvd'tje ervan krijg. De schatten.



dinsdag 22 januari 2013

Lilly

Deze week beleefde ik een stukje van Blauw Bloed van RTL4, over de wetenswaardigheden van gekroonde hoofden en aanstormende kroonprinsesjes. Niets op tegen, zie je nog eens waar je geld aan besteed wordt.

Als smaakmaker op de reis van onze koningin naar het sultanaat Brunei was er een impressie van de vooruitblik van onze minister van buitenlandse handel, Liliane Ploumen, eerder bekend als bestuurder bij Cordaid, Mama Cash, Opzij, en als voorzitter van de PvdA door Job Cohen betiteld als het dieptepunt in zijn carrière.

Ook gij, Lilly?
Ze komt uit Maastricht en had vroeger net zo'n zagt gjeetje als Maxime Verhagen. Maar waar Verhagen zacht bleef praten heeft Liliane in het kader van de omgang met hogere kringen klaarblijkelijk een bezoek gebracht aan de nonnen in Vught.

Ik zag haar niet, maar hoorde haar wel: een op lage toon venijnig sprekende stem met een aangeleerd bekakt geluid waar pinses Petra nog een puntje aan kan zuigen.
Omdat ik zat te laptoppen om het hoekje dacht ik dat er iemand aan het woord was van een of andere koepel voor buitenschoolse opvang of een boze ontslagen hofdame, maar het was Liliane.
Die gaat het helemaal maken, let maar op. Een make-over à la Vogelaar met een Marlies Dekkers beha, en een interview in Opzij.

Alleen had Ella een aangeleerd plat spraakje voor de populariteit maar dat heeft Liliane niet nodig. Die wordt niet populair.

De uitzendingemist van RTL4 rammelt, iets met 'u zit niet in Nederland', dus let straks even op als ze na terugkomst bij Nieuwsuur zit of zo. P&W is ook een optie. Je gelooft je oren niet, echt waar.

vrijdag 18 januari 2013

Henk in de reprise

Gisteravond was ons aller Henk Kamp te gast bij P&W, blozend en fris als een net verschoonde baby die verlost is van de smet van Sociale Zaken.
Henk blaakt van optimisme als hij het over zijn rol als economisch bestierder heeft. We moeten niet versagen, het gaat goed met ons.

Alles draait om de manier waarop de wereld (het buitenland, waar wij niet buiten kunnen( naar ons kijkt. Die blik is belangrijk&n voor onze vooruitgang; wij vervallen tot armoede om straks tot grote bloei te komen. Met hulp van Rutte, Didi, hijzelf en het opperwezen natuurlijk.

Want het buitenland ziet in Nederland erg veel mensen aan het werk, een groeiende export, de gelukkigste jeugd van de wereld, een innoverende industrie, internationale treinen en grote schepen.
Het is wel jammer dat de werkloosheid groeit, er meer mensen uit hun huis raken door hypotheek- of huurschuld, de kosten van levensonderhoud schrikbarend stijgen door de bezuinigingen, de zorgbijdragen omgekeerd evenredig stijgen met de mate van verzorging, en dat andere ministers er een zooitje van maken (Hoi Edith en Ivo), maar dat is bijzaak.

Dat is echt het Nederland zoals de toeristen het ook voorgeschoteld krijgen op de rondvaartboot en op de Zaanse Schans: overal de gordijnen open, gewassen ramen en gepoetste stoep. Kijk maar, bij ons kun je van de vloer eten.

En daarom mogen wij niet klagen. De kreet VOC en jongens van stavast waarde over de tafel en op de achtergrond begon het huisorkest zachtjes "Waar de blanke top der duinenn' te spelen.
Henk zei gewoon dat alles goed gaat, parafraserend op het bitter en zoet van de Balk.
Huilend viel de bevolking van Nederland elkaar in de armen bij het klinken van het Socialisch Strijdlied. Niets aan de hand, doorlopen mensen.

donderdag 17 januari 2013

Deal or no deal

Zeg, ik hoor dat u al vier verkeerde benen hebt afgezet, dat kan niet hoor, dat schaadt het aanzien van de medische stand.
Dat is niet correct inspecteur, het waren goede benen, maar ze zaten aan de verkeerde kant.
Dat kan wel zo zijn, maar dat pikken we als inspectie niet. Laat u uw inschrijving in het BIG-register maar verlopen en vertrek naar het buitenland. In Afghanistan kijken ze niet op een ledemaat meer of minder.

Het kan niet veel gekker natuurlijk, een inspectie voor de gezondheid die zijn eigen regels negeert, een minister die verveeld toekijkt en weer beterschap belooft.
Hup muts, gewoon een maatregel van bestuur maken, kost je hooguit 2 weken. Kan nog net voor dat je gaat skiën.

woensdag 16 januari 2013

Venus van Brussel

Er was commotie op de universiteit van Nijmegen over een geëxposeerd schilderij van Elmer de Gruijl genaamd Venus van Brussel.
Ik doe er niet schuchter over, u kunt tegen een stootje, hier is het in volle glorie, als oproep om in deze winterse dagen de ochtendspits te vermijden en wat anders te doen.

 
de Gruijl - Venus van Brussel
Er schijnt een medewerkster op de Radboud rond te lopen die zich in het schilderij herkende en daarom een klacht indiende bij de feestcommissie. Die schrok en haalde het weg. Stel je voor, er is iemand gekwetst. Hoezo? Over de schreef? Wiens schreef? En wie bepaalt dat dan? Een oude vraag en een oude kwestie.
Inmiddels is de man in kwestie opgespoord, maar die ontkent alles glashard: hij weet niets van een bezinningsruimte op de 2e verdieping.
Wij weten het ook niet, maar onderwijl ging bijna een mooi vergezicht aan uw blik verloren.
Al zou ik het vanwege de kleinkinderen niet in de huiskamer hangen.

Die Elmer heeft een beetje cynische stijl, maar de schilderijen zouden niet misstaan in menige kantoortuin. Dus kijk maar even rond in zijn galerie.
Want als u deze hieronder ziet denkt u onmiddellijk aan koken met sterren, met die twee norse koks, waarvan die dikke met baard van vier dagen een scheepstoeter gebruikt als het eten klaar is.



Je leert sowieso niets van al die kookprogramma's, het is uiterlijk vermaak met een wedstrijdsausje. En als ik ergens een hekel aan heb is het aan wedstrijdjes, quizzen en ander ongerief waarin iedereen weer probeert te laten zien hoe goed ze vroeger opgelet hebben.

Dit stukje kostte even tijd want er zit een adware-dingetje in mijn firefox dat bloggen even bemoeilijkte. Zit ik zowaar toch op dat vermaledijde explorer te tikken. Voor zolang het duurt.

zondag 13 januari 2013

Vooruitzichten bij het lezen


Het boek Vila Pouca van Gerrit Komrij heb ik uit. Een relaas over zijn leven in Portugal in een bergdorp. Herkenbaar. Portugal is niet Spanje. Het is niet spannend, maar je legt het niet weg. Ik was eigenlijk teleurgesteld toen ik het uit had. Er had nog zo veel meer kunnen staan.

Het laatste hoofdstuk is typisch Komrij. Ik citeer het slot.


Wie kent, pedantje of geen pedantje, niet de ervaring dat iets op straat je meteen aan een schilderij doet denken? De huizen van Willink en de luchten van Turner.
Als ik de poort uit loop, links afsla, voorbij het kerkhof het eerste zandpad rechts neem, honderd meter doorloop en vervolgens, staande op een verhoging in de berm, terugkijk op Vila Pouca zie ik een beeld van het Grote Hotel dat sprekend lijkt op Böcklins Toteninsel. Bij de eerste impressie lijkt het er al op en als je langer blijft kijken lijkt het er steeds heviger op.
Böcklins Toteninsel is een van die schilderijen die je na eerste kennismaking nooit meer vergeet. Je kende het welbeschouwd al voordat je het zag. Maar hoe vertrouwd het ook wordt, het blijft bijzonder.
Wat ik daar op dat unieke punt in de berm zie is dezelfde geïsoleerde positie in de ruimte, dezelfde formatie van cipressen, hetzelfde volume en dezelfde schemerpartijen. Dezelfde mengeling van antieke vormen en actuele dreiging. Vooral de cipressengroep, haarscherp afgetekend tegen de hemel, geeft je de genadeklap. Dat zwarte gat in de compositie.
Van het eerste moment af viel dit uitzicht voor mij niet meer los te denken van het schilderij. Als ik om kunstgenot verlegen zat lokten poort, weg, zandpad, berm en uitstulping. Een paar keer per jaar moet ik, of ik wil of niet, naar de plek waar het Grote Hotel als twee druppels water lijkt op Böcklins Toteninsel.
Vooral bij maanlicht is het griezelig. Wat overdag, badend in het zonlicht, hier en daar nog idyllisch kon lijken heeft zich nu definitief onderworpen aan de eis van het schilderij.
Het hotel op de donkere heuvel benadrukt de afzondering van het dorp, dat zich rondom en aan de voet van het fort heeft neergevlijd. Soms zie ik de hele heuvel wegdrijven. Het complex van cipressen, gevelwand en dorp vaart weg door de lucht, zoals alleen bij Jules Verne een kanonneerboot kan wegzweven. Lichtjes en toch statig. Ik zie het zeekasteel uit zicht verdwijnen.
Het dal is verlaten en kaal.
Een andere keer zie ik – het is of ik het wil zien – hoe een kleiner eilandje iets verderop met het grote eiland meevaart. Op dat satellieteilandje staat mijn huis. Staande op een bootje vaart een gestalte mee, tussen de beide voortdrijvende schemerpartijen in. Het is iemand die ik daar zelf heb neergeplant, iemand die mijn gezicht opzet en met mijn kleren aan. De afstand tussen mijn ceremoniële ik en het grote eiland wordt steeds kleiner. Achter mij explodeert mijn huis. Duizenden boeken vliegen de lucht in, als scherven uit een fragmentatiebom. Uit elk boek springt een waaier te voorschijn van losse bladzijden. Mijn ceremoniële ik voelt zich behoorlijk gelukkig.
Dan verdwijnt hij in het zwarte gat.

Broodje gezond

Deze week stond in de krant dat de helft van ons voedsel weggegooid dan wel verspild wordt. Wentelteefjes en geroosterde boterhammen, opgebakken kliekje stamppot van gisteren, daar denk je dan aan, niets weggooien, maar het schijnt in de productiesector nog steeds voor te komen. Doordraaien of over de datum is nog steeds een begrip.


Typerend was de reportage met de man in de straat, waar bij het Journaal de opwinding over patatkramen in de buurt van het schoolplein het onderwerp was.
In dit geval het kind op het schoolplein dat op de vraag of hij geen brood van thuis meekrijgt antwoordde dat hij dat altijd weggooit.
Ik zie dan een moeder die 's morgens vroeg zijn boterhammen smeert en hoop eigenlijk dat zij die uitzending niet heeft gezien. Werd ik bijna boos van.

Ergens las ik dat de oorlog bestaat in de herinnering van de herinneringen. Je herinnert je de verhalen die je van je ouders hoorde, Daarna is het anders. Dan heet geen trek weer honger.

woensdag 2 januari 2013

Code Lodewijk

Lodewijk Asscher, onze vice-premier en minister van Sozawe, zegt dat het energieniveau' van Rutte niet te evenaren is. "Komt Rutte terug van een staatsbezoek of een eurotop, dan gaat-ie meteen met volle energie door. Daar heb ik groot respect voor," zegt hij.

Dat soort uitspraken krijg je van wereldvreemde mensen. Nooit achter een toonbank gestaan als carrierepoliticus en niet weten wat een Fair Produce-logo is.

Stel je voor dat je als vertegenwoordiger/koopman een rondje Europa hebt gedaan met beurs- en klantenbezoek en dat je terugkomt op kantoor en tegen je baas zegt dat je even geen trek hebt voor de rets van de week.
Bo deed vroeger het Verre Oosten en voor jetlag was geen tijd. "Vroeger ging ik op de fiets naar het telegraafkantoor', placht mijn baas te zeggen, duidend op dat neo-classicistische gebouw op Dongzhimenwai was nadat ik de taxibonnetjes inleverde. Na de dag van terugkomst.

Asscher schijnt dus van mening te zijn dat je eigenlijk na een trip (deel van je werk) even kalm aan kunt gaan zitten doen. Voor staatsman kun je niet leren en Rutte gedraagt zich gwoon als Kuifje in Europa. Elke dag blij verrast.


U moet innoveren

Ja, de eeuwig aanblijvende steunpilaar Henk Kamp heeft het licht gezien. Als kersverse minister van Economische Zaken met Fiod-achtergrond weet Henk ons te vertellen dat 2013 een kudtjaar wordt, maar dat we volop vertrouwen hebben in de toekomst. Niet in die van uw kleinkinderen, maar van het kabinet Rutte.
Net zo wereldvreemd als zijn collega Asscher van het begeerde keurmerk Fair Produce.

Henk zegt dat 95 van de 100 Nederlanders (dat is 95%, Henk) een internet breedbandverbinding heeft die tot de beste van de wereld  behoort en wij met het vernieuwde mobiele internet nu tot de wereldtop gaan behoren. "Maar het belangrijkste is dat onze ondernemers doorgaan met innoveren." zegt hij in een interview.


Hij vergeet dat 80% van de gebruikers internet gebruikt om te twitteren, faceboeken, spelletjes te spelen. Die andere 15% tikt zijn vingers blauw op blogs en in reageerpanelen. Niet dat het veel helpt.

Henk moet eens wat gaan doen aan lastenverlichting, banen scheppen en een visie ontwikkelen. Ook hier geldt weer dat de wereldvreemdheid van een ambtenaar onvergelijkbaar is met die van een groenteman. Die weet echt wel wat innoveren is.

In zijn vorige loopbaan als Min van Sozawe heeft hij meegewerkt aan de WW-verkorting en versoepling van de ontslagprocedure.. Collega Asscher meldde al dat hij daar moeite mee heeft, maar opdracht is opdracht. Wat zullen die twee tijdens de vrijdagmiddagborrel veel te besprekn hebben.
Met steun van Sharon uiteraard.

Ik voel niets

Quote: "In Hooglied wordt seks vergeleken met de dood. Je kunt een doodervaring niet uitproberen", zegt Wilkin van de Kamp, die het boek 'Seks zoals God het bedoeld heeft' schreef. Wilkin heeft een lijntje en zo.

Daar gaat hij al de fout in, want er bestaat zoiets als 'la petite morte', zoek het maar op in Google. Maar dat weet Wilkin niet, die heeft geen vak geleerd. Heeft veel boeken, maar daar staan andere dingen in dan in de boeken die u en ik op het nachtkastje hebben staan.


Het is deze week wel raak, want uit een onderzoek zou blijken dat je geen last van hooikoorts meer hebt als je regelmatig masturbeert. Dat gaat niet samen met de stelling van Wilkin, want volgens hem bestaat het werkelijke hoogtepunt alleen binnen het huwelijk.
Slecht nieuws dus voor alle ongehuwden; wat u als Einzelgänger ervaart is dus nep, fake, niet lekker, net zoiets als een krentenbol met boter en appelmoes. Nét niet je dat.

Nu zijn de gehuwden ook niet te benijden, want Wilkin zegt het wel, maar in menig huwelijk schijnt het hoogtepunt te bestaan uit een wip op zondagmorgen. Met vaseline. Hoezo vaseline?
Die smeer je de kruk aan de buitenkant van de slaapkamerdeur, dan kunnen de kleintjes hem niet openmaken.

Bij seks binnen het huwelijk, dat is waar tussen de regels op wordt geduid, is masturberen niet nodig. En elkaar eens lekker met de hand..., bah, viess, foei, daar heeft Wilkin niet in voorzien.

Gezien zijn voorkomen met die Noorse trui en krulletjes krijg ik het vermoeden dat hij heel erg doof gaat worden. Aan beide oren.

En dat alles omdat Gijp over grote Jannenn schreef. Ik noem geen namen, koop dat boekje maar. Het verschil tussen je bent of je hebt 'een lul waar je U tegen zegt' wordt ineens wel duidelijk, qua taal.

Ik ga de ramen lappen.

dinsdag 1 januari 2013

Uitstraling

Wat lezen en lazen wij?
Gijp natuurlijk, voor het slapen gaan niet aanbevolen, want er ontstaat spontaan lachen. Dat geldt ook voor de albums van Guust. Het houdt de wederhelft wakker en de buren onrustig.

Gijp over uitstraling: 'Peter Post had iets onaantastbaars over zich. Een gewéldige uitstraling. Hij reed ook altijd in Mercedessen, jongen. Daar mocht hij van Schiphol mee op de landingsbaan, zó groot waren die.'

En Gerrit Komrij, met beschrijvingen en zijn droge observaties over het dorp Vila Pouca, waar hij tot zijn dood woonde. Het vreemde is dat je bij het lezen niet zijn aparte stemgeluid hoort, waar me dat bij Jan Wolkers wel overkomt.

Wat zagen wij?
De film The Tourist met Johnny Depp en Angela Jolie.
Cloud Atlas  met Tom Hanks en Haile Berrie.  Hanks speelt  'tig personages in deze film, alleen zijn ogen verraden hem (bij nader inzien).
The book of Eli.in het gene ; 'after the end'  met Denzel Washington,

Wat hoorden wij? Uit Ein Deutsches Requiem van Brahms, 'Wie lieblich sind deine Wohnungen' via Beatrix.
Het kan vrolijker, ik geef het toe. Een volgende keer Meat Loaf.