Evil was revisiting the earth

Nog even een opmerking over de kunstroof uit de Kunsthal.
Forensisch gesproken is het correct om te stellen dat de dieven van buiten naar binnen zijn gekomen. Via de achterdeur. Zonder sporen van braak achter te laten.

Opmerkelijke uitspraak van de experts: "Het is een filmsprookje dat de diefstal in opdracht van een kunstverzamelaar is gepleegd, die er een geheime privécollectie op na houdt. Die is nog nooit aangetroffen en dus niet waar".
Dat is volgens mij nu juist de crux, geheim en privé, en nog nooit bewezen.

In het boek over Jack the Ripper van Patricia Cornwell, 'Portrait of a killer', komen ook zulke leuke beweringen voor. Motto: There was a general panic, a great many excitable people declaring that the evil one was revisiting the earth.
Een boek op historisch-forensiche basis zegt ze zelf, waarin ze wil bewijzen wie Jack the Ripper was.

De schilder Walter Sickert wordt door haar voor Jack gehouden en ze sleept er nogal wat beweringen bij. Zo komt binnen een uur na de ontdekking van een vermoorde dame (de Camden Town Murder) Sickert langs en verzoekt de dienstdoende posthoudende agent of hij na het vertrek van de politiearts even naar binnen mag om een schets van het lijk te maken.
Dat mag, want hij is bekend in de buurt, en dat resulteert jaren later in één van zijn schilderijen in de serie over de East End moorden.
Andere schilderijen in die serie geven details weer die alleen een ingewijde kon weten. Toeval?

Camden Town Murder

Om haar beweringen te staven brengt de schrijfster de combinatie van verzonden brieven van diverse locaties als renbanen in Engeland als veronderstelling dat die van Sickert afkomstig zijn.
Waarom? Sickert scheen renbanen te bezoeken, alhoewel ze geen aantekeningen, entreetickets of gokslips heeft gevonden in haar onderzoek.
Maar van het tegendeel zijn ook geen bewijzen te vinden, dus ze neemt aan dat Sickert de renbanen bezocht en waarschijnlijk gokte. Tja.


Sickert was een tijdgenoot en leerling van Whistler, en zijn schilderijen zijn van een niet bijzonder opwekkende stijl. Het onderwerp is vaak vrouwen op het z.g. 'Jack te Ripperbed', een attribuut op zijn diverse ateliers in Londen. Bloot, non-charming.

Sickert leed aan een genitale tekortkoming, niet in staat tot 'connection' en psychologisch gezien zou het dus de lustmoordenaar kunnen zijn uit 1888.
Ik lees het boek op het tablet tussen de andere boeken door: soms irriteert het en toch wil je weten wie het gedaan heeft.