vrijdag 15 juli 2011

Gedicht van de week

Het is hier te warm om fatsoenlijk te bloggen en de ideeën komen ’s nachts. Gelukkig had vriend van Dattum in een van mijn laadjes nog een aantekening gevonden over de Groene Kalebas en wat zich daaromheen afspeelde in de jaren zestig.
Ik ga niets meer toevoegen aan de kleine stroom van verhalen, die voor een goed deel zelfs uit hear-say bestaan.

Laat gezegd zijn dat de Groene Kalebas in de 2e Weteringdwarsstraat thuis hoort in het rijtje van 't Hemeltje maar ook de Phonobar en Cave Toulouse Lautrec op het Thorbeckeplein, Hans en Grietje, Lucky Star en Reijnders.

Het was een tijd van spijkerbroek met wijde pijpen, dunne colltrui, hoge suedeschoenen (Clarks), zwarte canvasjas c.q. gewoon een zwarte broek en een colbert, afhankelijk van je artistieke instelling en arbeidsstatus: Op kantoor droeg men een pantalon en geen spijkerbroek. Dames niet, die droegen nylonkousen en Terlenka rokjes.

In de Kalebas was de Greenwich Village Jazzclub, waarvan ik in 1963 als beginnend gemeente-ambtenaar lid van werd gemaakt door een paar collega’s. Aparte types, maar zo liepen er daar bij het Gemeente-energiebedrijf wel meer rond.

Op een zondagmiddag tijdens een jazzsessie kregen we een voordracht door een leefijdgenoot, Johnny de Selfkicker, vanaf het trapje van de kelderingang.
De spetters en de galm omvatten de kelder met de houten tafeltjes, shag- en pijprokers, en de wereld zag er weer mooi uit. En dat in 1963.

Johnny van Doorn brak in 1966 pas echt door, maar in de Kalebas was hij al een geziene gast. Remco Campert en Simon Vinkenoog hingen daar toen ook rond, net zoals Robert Jasper Grootveld met zijn jofele autoschopschoenen, en Aat Veldhoen.
Allemaal stukken ouder dan ik, maar de invloed was merkbaar. De anti-rooktempel en de happenings bij het Lieverdje. Een rotaprent van Veldhoen, gekocht (en later weggegeven) voor een tientje vanaf de bakfiets.


Afgedwaald: Johnny van Doorn heeft mooie voordrachten en mooie gedichten geschreven. In het kader van het regelmatige gedicht hierbij een klassiek exemplaar.
U wordt verzocht de ontzetting te verbergen en zich even terug te wanen in de tijdgeest van die tijd. Mijn tijd.

Johnny van Doorn (1944-1991)

komtocheensklaarklootzak

Mijn kamer verhuurd
Voor een uur of 2
Aan enkele verstok-
Te voyeurs:
Een gat in de
Vloer geeft een
Luxueus uitzicht
Op het onderliggend
Temeiersbed &
Bij iedere seance
Kreunt mijn
Krolse kat
Luidruchtig mee &
Via een snelle
Knopindruk golft
De (van een bedrijft-
Tape afkomstige)
Mededeling - Kom
Toch Eens
Klaar Klootzak -
Door het met
Rococomeubelen
Ingerichte
Naaivertrek &
Tot zielenheil
Van mijn somber
Herfstig wezen
Herstel ik het
Schiet-en avondgebed
In ere &
Iedere nacht
(Tussen haar billen
Ingevouwen)
Spreek ik tot de Goede God