woensdag 28 november 2012

De zuster en de blote deerne

Met de aanschaf van mijn Tabje (dank u, zoomen kan echt niet met de camera) heb ik ook ontdekt dat je je tablet kunt emuleren op je pc. Met andere woorden: je kunt apps op je pc uitvoeren alsof het een tablet is. Mooi. Alle Angry Birds nu gratis op een groot scherm spelen.
Met BlueStacks heb je de beschikking over zo'n beetje alle apps uit Market. Wordfeud speelt verrassend leuk met dat grote bord op je pc. Alleen startte ik in het Engels en nu zit ik al 2 dagen aan een Blue Eyed Princess vast. Toch sta ik voorlopig nog voor. Komt goed.

Wat was er nog meer in de aanbieding. Airdroid, om op eenvoudige wijze contact te leggen tussen je tab en laptop,  of de Samsung app Allshare, die je tab opneemt in het netwerk. Dat scheelt in het in- en uitnemen van je micro SD kaart voor het overzetten van muziek en bestanden. Je speelt de muziek rechtstreeks af. Terwijl je leest.

Door al dat gedoe met die nieuwe tablet schoot het lezen er een beetje bij in, maar ik ontdekte in de stapel ebooks een andere van Herman Pieter de Boer. De nachtzuster. En die had ik nog niet.

Ik citeer even een stukje uit het verhaal Zuster Milburgia en het mollige meisje, .over een non die van een meisje te horen krijgt dat men vele levens doorloopt. Niets naar de hemel, gewoon een ander avontuur. Milburgia krijgt te horen dat ze in een vroeger bestaan een man is geweest. Lees en droom.


  ...   De non en het meisje keken nu samen naar de Poort van de Dood, gebouwd met bouwstukken uit blokkendoos A-12 van de Domspatz Jugendserie.
Milburgia kuchte. Ze wreef zo'n beetje over haar kin en mond. Toen glimlachte ze flink. 'Ik leef maar één keer,' zei ze, 'daarna, bid en hoop ik, kom ik in de hemel.' 'Fout,' zei Nina. Ze nam een sierblok van boven weg en plaatste een ander blokje. 'En weet je wel, zuster Milburgia, in je vorige leven was je niet zo heilig.' 'Foei,' zei de non.
'Toen was je een vent. Een soldaat met zwart haar. Je sloeg om je heen met een groot zwaard en je vrijde met blote meiden.'
'Is het nou uit!' riep Milburgia. Ze sloeg met haar vlakke hand op de tafel.
De poort stortte om.
Het was nu heel stil in de kamer.
Het meisje begon weer te bouwen.
Milburgia snoof heel lang adem naar binnen. Toen zei ze zo afgemeten mogelijk: 'Jij hebt een rijke verbeeldingskracht.
Het is mooi verzonnen.'
'Nee,' zei Nina, 'ik verzin helemaal niks.
De non sloot haar ogen. Bad zij?
Nu keek ze weer. Ze zag de handen van Nina bezig, ze zag de lange wimpers, het ontspannen mondje, ze voelde de rustige zekerheid van het meisje. In het hoofd van Milburgia verscheen een tweede beeld: een kerel met een zwaard gaat door de stad met de houten huizen naar de herberg, het is of haar eigen hart klopt in die kerel, die soldaat op weg naar de dikke, blote deerne in het optrekje boven de gelagkamer.

zondag 25 november 2012

Doe even een whatsappje

Het gebeurt mij soms dat de pech weer toeslaat.
Is het niet de airco die van de zomer goed koelde na een onderhoudsbeurt, nu wil hij weer geen warme lucht geven. Komt goed, het is nog mooi weer met 19º C overdag en zon. Maar toch, dat gaat weer geld kosten in februari.

Deze week was er een aanbieding van de Carrefour met 20# korting op alle elektronica. Voor mijn verjaardag vorige maand had ik mezelf een Tissot beloofd, maar vanwege aanwezigheid van diverse soorten afkomstig van juwelier tot markt in Hong Kong (een echte 'gouden' Rolex die ik niet mag dragen van mijn zoons) werd het geen horloge.

Die aanbieding voor een Galaxy Tab 2 kon ik echter niet laten liggen - toch 66 euri goedkoper. Dus vrijdag gekocht, plus USB-adapter. Thuisgekomen deelt jongste zoon van afstand mede dat ik die adapter niet nodig heb want er gaat een mini-sd kaart rechtstreeks in de Tab. Hij heeft er ook een, maar vandaag moest hij duurlopen. Sportieve knul. Vraagbaak met openingstijden.
Goed. Terugbrengen dus die adapter, want bij de Carrefour mag je je aankopen binnen 8 dagen zonder problemen retourneren.
Net zoiets als dat mijn moeder vroeger bij C&A drie jurkjes kocht en dan thuis na overleg met haar zusters eentje weer terugbracht wegens niet smaakvol.

Die USB-adapter was trouwens de laatste in huis zei de verkoper na veel zoeken in de kastjes. Die zitten onder de balies, dus je moet daar altijd op je knieën als je een accessoire zoekt. Blijkt me bij controle op de site van Dixons dat de adapter uit twee delen bestaat. in mijn doosje zat er maar één..

Toevallige passant
Gisteren de adapter teruggebracht naar de servicebalie (8 km heen en terug), geld wordt teruggestort. Geen probleem. Maar gisteravond zat ik me wat in te spelen op de Tab en toen bleken de proeffoto's onscherp.

De camerafunctie is met geen mogelijkheid scherp te stellen, laat staan dat je kunt inzoomen. Dito videofunctie. De Tab wordt geleverd zonder gebruiksaanwijzing, daarom gedownload van het net. In de handleiding staat heel duidelijk dat je een spreidbeweging met twee vingers moet maken en dat aantikken genoeg is voor scherpstellen. Dus niet. Heb ik weer.

Vanmorgen terug gegaan naar de boys van Carrefour, maar helaas, alle vestigingen in Spanje zijn vandaag dicht. Cerrado. Slagboom naar beneden, bijna onderdoor gereden. Lekker. Ik was net opgepept om hem te ruilen tegen een werkende Tab of bij tegenwerking ('we kijken hem wel na') gewoon terug te brengen bij de servicebalie. Altijd de originle verpakking bewaren.
En dan weer naar binnen om een goedwerkende te kopen. Ik zie het voor me. We zien het morgen wel.

Voor het overige gaat het wel goed. Man lebt.

Tengo no dinero

Van de week kwam ik langs twee apotheken in ons dorp (we hebben er vijf of zo) en ik verbaasde me over de lange rij mensen die er stonden te wachten voor een gesloken deur.
Mondjesmaat werden er mensen binnengelaten, om te voorkomen dat de ruzies op straat over wie aan de beurt zou zijn zich niet binnen voortzetten.
Eerst dacht ik dat het mensen waren die na het afhalen van de schootkinderen nog even medicijnen gingen halen, want tussen half vijf en half zes is het spitsuur, net zoals in de supermarkt.



Maar de afgelopen week was een groot deel van de apotheken in de provincie Aicante weer in staking.

De situatie bij de apotheken wordt net zoals in andere provincies in de Comunidad steeds nijpender en de klanten gaan de gevolgen merken van de achterstallige betalingen door de Generalidad Valenciana, waardoor veel apotheken in geldproblemen zijn gekomen/
Ze sluiten daardoor sedert deze zomer tijdelijk hun deuren, staken of zien zich genoodzaakt minder medicijnen te bestellen.

De klanten staan regelmatig voor een dichte deur bij hun buurtapotheek en moeten naar de dichtstbijzijnde apotheek die wél dienst heeft, de zogenoemde ‘Farmacia de Guardia’.
Nóg erger wordt het als de apotheek wel open is maar niet het product of medicijn heeft wat de klant urgent nodig heeft.

Voor dringende gevallen kun je dan uitwijken naar een ziekenhuis of gezondheid-centrum, maar ook die beginnen nee te verlopen vanwege hun eigen voorraden. Zeker als je geen briefje van de huisarts bij je hebt vanwege de urgentie.

Het Valenciaans ministerie van Gezondheid schuift het  probleem af op de apotheken, in plaats van te erkennen dat ze de declaraties van de apotheek deels of slechts heel laat vergoeden. Nee hoor, ‘de apothekers zijn de oorzaak omdat ze ervoor kiezen sommige medicijnen niet te verkopen’.*bron: de streekkrant

Dat geld van het miniserie komt deels uit Madrid, maar de oorzaak ligt ook bij de regering van de Communidad, die met een zeer ernstig tekort kampt.

De rijen die ik zag doen denken aan de gaarkeuken, een initiatief dat momenteel in Alicante-stad al een feit is. Prijs u nog maar even gelukkig in Nederland, het kan altijd nog slechter. Dankzij de strikte vasthouders aan de 3% doelstelling.

Boer Aad zei steeds dat het allemaal goed gaat komen, maar ik heb er een hard hoofd in.


Of je worst lust

Je hebt arrogant en dom, de combinatie vindt zijn vervulling bij oud-burgemeester Dikkerdak, ook bekend als ivo Opstelten, onze minister van veiligheid.
Bij Niuewsuur vroeg Marielle Tweebeeke wat er waar was van het gerucht dat Dikkerdak over 2 jaar plaats maakt voor Teeven.

'Ernie, er zit een banaan in je oor'

Wat zegt u nú?" klonk het tot twee keer toe, "Ik versta u niet", nadat Tweebeeke de vraag herhaalde. Het toontje was een duidelijk symptoom van voortschrijdende arrogantie op hogere leeftijd en hij is pas 68 jaar oud.

Ik zat te wachten op de reactie van Tweebeeke, die helaas niet kwam: "Of u worst lust".
Zou het live-moment van het jaar. zijn geweest.

donderdag 22 november 2012

Lachfilmpje voor de treurige mens

Soms komt er een filmpje langs dat ik graag wil delen, want er is toch niks op de tv.
Daar knap je van op als je het ziet, hoop ik.


dinsdag 20 november 2012

Lezen en kijken


Wat is er gelezen en gezien deze week?
Ten eerste ben ik verder gegaan in de serie van Luc Deflo over Cel 5, met commissaris De Decker, drie boeken: Weerloos, Spoorloos, Ademloos. Over kinderhandel.  Sterk geschreven.

En dan de tv-serie Van Veeteren, zes afleveringen uit  de ijzersterke Zweedse politieserie naar de bestsellers van Håkan Nesser.
De films schijnen al in België te zijn vertoond, maar voor mij is Van Veteren, een gepensioneerde inspecteur nieuw. Dit een andere loot van de Scandinavische misdaadfilms en ik ben benieuwd of de KRO het oppikt.

De boeken en films zijn ook downloadbaar. Dat u het weet.

Aannemen

Serveren doe je van links, wegnemen van rechts, dat hoort bij het tafelgebeuren.

Niet in de Tweede Kamer, waar tijdens een commissievergadering de kopjes en flesjes  door de bode tussen de sprekers door met de linkerhand ter rechterzijde werden neergezet. Ik keek er met verbazing naar, want ik verwachtte iets anders.

Je loopt er bij ook het risico dat je rechterbuurman je kopje koffie pakt, want voor hem was volgens de tafelmanieren het kopje bedoeld, Toch? Hij keek al vreemd, echt waar.


Bij zijn enkels afgebroken

Vandaag meldde de courant dat een Duitse vrachtwagenchauffeur de sokkel van het Lieverdje op het Spui heeft omver gereden. Voor zover u dit niets zegt, jammer, u bent geen Amsterdammer.
Het schoffie heeft nu twee gebroken enkeltjes. Het is maar de vraag of die fantastische deelraad Centrum iets gaat doen aan herstel vanwege de crisis.

Eerder deed ik al een bericht over de jaren '60 en de in mijn tijdlijn voorkomende Robert Jasper Grootveld met de jofele autoschopschoenen en kijk, daar is 'ie, op de kijkbuis, met een sigaret in zijn hand. Even weer op voor ons. Gave gozer.



Dat beeldje stond in die tijd op een kleiner stoepje dan nu, andere tijden, net wat u zegt. Het lieverdje werd aangeboden door Turmac/British Tobacco; een fameueze naam, want het pontje over het Rokin had in 1935 al reclame voor ze op de boorden.


Het ongeval was reden voor me om naar nog meer filmpjes te kijken over Amsterdam. Ik heb ergens op een harde schijf nog een samenstelling van 'op de fiets met fotograaf Ed van der Eslken door Amsterdam'. Een kijktip voor nostalgisten. Op Youtube My Amsterdam

vrijdag 16 november 2012

Bericht over het voorafgaande

Dat hadden we eerlijk gezegd niet echt verwacht. Dat bij de presentatie van de regeringsverklaring  onze Franz er niet bij was.
Hij had net een oproep gedaan om vooral Duits te leren en hop, blijkt hij dat gedaan te hebben op de trap naar het vliegtuig naar Caïro. Want daar vergaderden de ministers van BZ van de Arabische Liga en voor onze Franz was dat een aanleiding om naar het buitenland te gaan. Leicht gepackt.
Zijn eerste trip was al eerder naar de boys van de EU-commissie en zijn Belgische ambtsgenoot. Het jeukt wel in huize Timmermans.

Wat betreft dat Duits leren: als die lummels van Wallage en Deetman niet met onderwijs te maken hadden gehad, en die muts die daarna kwam, hadden jullie allemaal gewoon Frans, Duits en Engels geleerd op school, alsmede Nederlands. Maar ja, de kinderen moeten kunnen kiezen in verband met hun toekomst en beroepskeuze en de extra aangeschafte ambtenaren en tussenlagen moeten ook betaald worden.

Nu zie je wat er van komt. Men is zelfs niet in staat om accentloos Nederlands te spreken, getuige de vele ondertitels in Man bijt hond en overig vermaak.
Keuze voor de toekomst? We zeiden wel eens dat een vak leren beter was, maar als timmerman of uitvoerder kom je ook meer nergens terecht. Ik gok nog op loodgieter of elektricien, maar garanties zijn ot aan de Tweede Kamerdeur.

kunst omdat het moet

Het zou natuurlijk kunnen zijn dat Franz duidt op een toekomstige samenvoeging met Duitsland, want de economie gaat daar beter dan bij ons, zegt men. Ze hebben daar wel enorme problemen met het vastgoed e.d., want ook daar stijgen de huren gigantisch.
Men heeft overigens bij onze oosterburen uitgerekend wat het kost om uit de kerk te stappen. Dat kost incl. afschrijving Griekenland en afboeken EU bijdrage/afdracht eenmalig 390  miljard, op te hoesten in drie termijnen, zodat men even de schouders er onder zet voor gezamenlijk gewin. Zonder FC Knudde en zonder FC Rompie..Die beslissing kan voor Nederland goedkoper uitpakken



Nieuws van vanmorgen
KPN wil voor elke Nederlander behalve een internetpaspoort ook een persoonlijke internetpagina met beveiliging. Daarop komen zijn of haar belangrijkste persoonsgegevens te staan. En Capgemini wrijft zich in de handen, want na hun plannetje om het DigId te koppelen aan een facebookaccount is het ontwikkelen van een persoonlijke website voor alle Nederlanders een buitenkans vanjewelste. Want KPN kan dat niet zelf.
Walter Ulbricht draait zich om in zijn graf uit ergernis over de gemiste kansen.

Het kenwoord deze week was stabiele coalitie, maar ik geeft het 14 maanden max. Die volksdemonstraties in het zuiden van Europa reiken al tot aan onze zuidergrens, maar zoals een Duitser ooit zei: "in Nederland gebeurt alles 50 jaar later en dan alleen nog als het mooi weer is".

Voor de avondoverweging over socialisme en solidariteit leze men Pamela Hemelrijk (rip) op de Gezonde Roker.



dinsdag 13 november 2012

Op de draaitafel

Al eerder had ik het over upchucky, muziek en meer, en laat ik nu ontdekken dat de liedjes direct te spelen zijn op mijn blog.


Een test: Chucky Met een beetje geluk kunt u terug naar de index. Kwestie van scrollen en bladeren. Have fun.

Vissersvreugde

We hebben weer een binnenkomer, een reiger of soortgenoot die met lokaas werkt, te zien in het onderstaande filmpje.


zondag 11 november 2012

Ook de motoren doen het allebei niet meer

Net is vandaag de elfde van de elfde, dus er zullen wel veel mensen in de kroeg zitten om de prins te verwelkomen. Deden ze vroeger hier ook in Benidorm, maar met het uitsterven van de overwintergasten op leeftijd is ook de carnavalsvereniging overgedaan aan paar liefhebbende Belgen, die er nu een privéfeestje van hebben gemaakt. Mét jasjes en versierselen van de raad van elf.
Mijn witte jasje hangt hier in de kast en de medailles hangen aan de hometrainer.Ik kom van boven de rivieren. Persoonlijk heb ik het niet echt op carnaval, maar ik geeft toe dat ik heb meegedaan in de raad van elf.

Eigenlijk was de ouwewijvendag de leukste, in optocht door de stad, voorop een kinderwagen geduwd door een clown,en in de kinderwagen een bandrecorder met muziek. Kroegentocht voor verklede vrouwen. Toevallig vinden Spanjaarden dat ook leuk. Want feest. Is cultuur, als er maar muziek bij is.

IIn Benidorm gingen we een paar jaar geleden nog wel uit in de Zanzibar,  een hehobi bar met DJ's en optredende (travo-)missen. Is inmiddels gesloten vanwege de malaise. Tijdens de carnavalsperiode werd er volop gefeest en het toppunt was de act waarbij een grote klep achter de bar naar beneden kwam, welke als bühne dienst deed.
De act was die van 'Corrie van Gorp' met Hallo, hallo. voor mensen met vliegangst onderweg naar de Costa. Hoi Nelis.
Onvndbaar op YT, maar als genoegdoening dan de Sjonnies, die het ook leuk verwoorden. Zing vrolijk mee, ik ben een beetje melig.

Update: Filmpje was foets, vervangen door Jantje Smit. Wonderbaarlijke geste van youtube. Komt goed. Hier dues, opnieuw.

zaterdag 10 november 2012

De kioskjuffrouw

Omdat het weekend is en lezen een mooie bezigheid citeer ik hier een deel van een verhaaltje neer uit een boek van Herman Pieter de Boer, zoals beloofd. De opmaak volgt redelijk die van het boek, dus niet gaan klagen dat het zo lastig lezen is.
Vanwege de boekenweek moedig ik u aan om ten minste een boek van Herman te lenen en bij goedvinden eens over te gaan tot bijvulling van uw boekenplank. Kan ook electronisch bij Bol en zo. Zie zijn Wiki.

Uit hoofdstuk 46, de kioskjuffrouw, die een hoestende man binnennodigt bij zwaar winterweer.

'Altijd in de tropen gewoond. Vandaar dat de kou me zo slecht bekomt.'
'In de tropen?' zei juffrouw Alma. Er klopte een stamklant. Gauw stak ze diens dagelijkse krant naar buiten. Ze pakte het geld aan en sloot het loket. 'Ja,' zei de heer, 'ik ben planter. Familie bezocht, zaken afgedaan, kou gevat, volgende week ga ik weer op de boot. Blij toe, ik word hier doodziek.'
'Het is daar zeker heet,' zei ze. Hij knikte waarderend. 'Vooral 's middags. Maar ik begin heel vroeg en ga om twee uur naar huis. Dan heeft de bediende het bad al gereed.' 'En uw vrouw de thee?' Het was er al uit. 'Niet getrouwd,' zei hij, 'ik had het er altijd te druk voor. Ach, dat komt wel eens.'
Hij had zijn haar gefatsoeneerd. Nu poetste hij met een zakdoek zijn bril droog. Toen hij die opzette, zag hij er weer keurig uit. Juffrouw Alma bewonderde ook de wijze waarop hij zijn das gestropt had. Een knappe vent. Een heer, en toch niet te groots om op een pak kranten te zitten. 'Bent u wel getrouwd?' vroeg hij. Ze schudde van nee. Haar hart sprong op. 'Hoe is het mogelijk,' zei hij, 'zo'n hups vrouwtje.' Nu gloeide haar gezicht. 'Ik bloos,' zei ze beschaamd, en bedekte haar wangen.
Hij glimlachte. Juffrouw Alma keek verlegen naar haar mollige knieën en voelde dat hij haar opnam. 'Hoe zou het nu buiten zijn?' vroeg hij.
'Ach jé. 'Verschrikkelijk!' zei ze. 'Een poolstorm!' Hij kwam overeind, boog zich voor haar langs en keek door het raampje. 'Ik dacht dat het minder werd.' Zijn hoofd was vlak bij het hare. Ze kon het niet helpen. Voor ze het besefte, had ze hem een zoen op zijn wang gegeven. Hij zag haar verbaasd aan. Toen begon zijn gezicht te lachen. 'Daar dan,' zei hij. Hij legde zijn handen op haar schouders en kuste haar terug. Hij keek in haar ogen.
'Je bent een schat van een mens,' zei hij, 'spijtig dat ik weg moet.' Juffrouw Alma was nu werkelijk van streek. 'Heus?' fluisterde ze. Hij richtte zich op. 'Ik ben eigenlijk al te laat voor mijn afspraak op de bank. Ik moet me haasten.' Hij pakte zijn handschoenen. Ze kwam overeind om hem in zijn jas te helpen. Nu stonden ze tegenover elkaar bij het deurtje. Hij nam haar handen in de zijne en keek haar ernstig aan. 'Je bent geen vrouw voor de tropen,' zei hij zacht. Ze wist niets te zeggen. Hij kuste haar op beide wangen. Toen trok hij zijn handschoenen aan. Hij opende het deurtje en ging de sneeuw in. Door het hout heen hoorde ze hem al hoesten. 'Zijn drop!' riep ze. Ze duwde met een klap het loketraampje omhoog en boog zich naar buiten. Ze zwaaide met het rolletje. 'Meneer, uw drop!' De sneeuwjacht woei haar woorden weg. Hij zette zijn kraag op terwijl hij de straat overstak. Aan zijn rug zag ze dat hij erbarmelijk liep te hoesten. Ze deed het raampje dicht. Hij had zijn wollen sjaal laten liggen. Juffrouw Alma duwde er haar gezicht in. Toen deed ze hem om haar hals. Zo bleef ze zitten.

Uit Het damesorkest en andere stadsverhalen
1977, Amsterdam/Brussel: Elsevier Manteau, 160pag., ISBN 90-10-01486-X

Kom je buiten spelen?

Dat je met zesjes op je rapport ook minister kunt worden is al eens eerder gezegd. Dat je met z'n zessen ook de boel in het honderd kunt laten lopen, daar hebben de afgelopen week de kranten vol van gestaan.
Vooral de krant van het gezonde verstand en haar politiek redacteur op de teevee. Eerst de SP onderduwen  en dan het andere vriendje van de plank af schoppen.

Dit weekeinde gaat men in uitgebreider samenstelling nadenken over de begroting voor 2013; dat gaat lastig worden, want volgens mij heeft de Koningin haar mening over de amateurisctische janboel binnenskamers al gegeven.
Eerst een toneelstukje in de balzaal, dan de thee opdrinken en weer buiten gaan voetballen. 'Die komen nog eens op de koffie,' dacht Zij op het bordes.

Gelukkig hebben wij meisje ter Horst nog ('zeg maar Guusje'), die verklaart doodleuk dat de Pvda vast zal houden aan haar nivelleringswens. 'Wij zullen niet toegeven daarin', klinkt het in de persverklaring van de senator vandaag.
Twee weken geleden riep ze nog dat ze zich er niet mee wilde bemoeien, tenzij men niets beters kon vinden. Ze ruikt pluche. Zou een 'prominent' nu zelf het ANP opbellen met de mededeling dat zij iets te verklaren heeft? Of kent ze iemand? Je weet het niet.

jeugdfoto van tante
Die Rutte weet niet wat hem overkomen is; gezellig met z'n zessen plannen maken bij het kampvuur, niemand wat zeggen na afloop, alle andere vriendjes boos als de plannen uitkomen, maar dan komt tante Guusje zeggen dat Didier óf de lucifers mag houden óf dat hij niet meer gaat meespelen.
En dan zijn ze allemaal hun nieuwe fietsje met bagagedrager kwijt. En Sjannien haar stalen driewielertje
Een nieuw vriendenclubje moet er worden opgericht, met die andere jongetjes uit de straat, die wél hun huiswerk maken.Doie willen wat graag in de boomhut van Rutje, met of zonder hem.

O tempora o mores of zoiets. De SNS-reaalbank gaat of linksom of rechtsom door de bocht en het gaat weer belastinggeld kosten na de eerdere redding. Wie was ook alweer de MinFin die daar zijn toestemming voor gaf in 2008?
Goldman-Sachs werd verleden jaar ingehuurd om orde op zaken te stellen. Dan begrijpt u wel wie dat geld gaat kosten. En u begrijpt ook dat we geen kordate MinPres hebben die tegen de Nederlandsche Bank zegt dat dat gesjoemel nu eens ophoudt.

Op die school zitten we met z'n allen, we zijn allemaal zesjes. Dus het maakt geen moer uit wie het klasseboek mag bijhouden. Doet Guusje wel.

woensdag 7 november 2012

Bo, vertel nog eens van die man

Het is lastig als je wat te binnen schiet waar je over wil schrijven en je beseft dat het boek waar het in staat in Nederland ligt. In de restanten van de boekenkast.
Je kan toch moeilijk alles meenemen in je koffertje met de huidige bagagetoeslagen.


In Rotterdam staan mijn boeken van Herman Pieter de Boer en bijna alle verhalen zijn leuk en van een eigen humor die sommigen niet bevatten.

Zo is daar het verhaal over de man die naar een bijeenkomst gaat ten huize van een welgestelde dame, die daarvoor haar salon ter beschikking stelt.
Hij belt aan, zij doet open en gaat hem na verwelkoming voor door een lange hal naar de salon.
Het valt hem op dat ze nogal krom voorovergebogen loopt en vraagt haar wat er mankeert. "Een onverdraaglijke verstrakking die mij al jaren beperkt in mijn bewegingen en vreugde"", is het antwoord, waarop hij haar vraagt even stil te staan.
Zonder waarschuwing omvat hij van achteren haar borsten, de vrouw slaakt een kreet bij een dergelijke impertinentie en staat in een keer rechtop, met een rode kleur.
"Voor deze keer neem ik u uw gedrag niet kwalijk",zegt ze, "maar het moet geen gewoonte worden."

Ik heb het maar even verteld zoals ik het me herinner. Volgende keer een echt hoofdstuk uit het enige boek dat ik hier heb liggen van HP de Boer. Ergens, eerst even zoeken.

maandag 5 november 2012

Onder de trap is nog een plekje

VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra verzekert ons vandaag dat de koopkracht de komende vier jaar niet met '10, 20 of zelfs 30 procent zal dalen' door de inkomensafhankelijke zorgpremie. "Daarvan kan ik zeggen: dat gaat sowieso niet gebeuren." Hij heeft nog net niet gezegd dat hij anders zijn hoed opeet.

 "Als de koopkracht van grote groepen toch buiten die kaders zou vallen en tussen de 10 en de 30 procent gaat belopen, dan hebben we een probleem met z'n allen", zei Zijlstra. Ja, een burgeroorlog of ten minste een coup.

Kijk, niet met z'n allen, halve zool, want wij willen dit niet met z'n allen; jullie willen dit, in overhaast, want de limousine met chauffeur en het blauwe leer lokt.
Het was niet voor niets dat de koningin altijd de tijd nam om al die formateurs de les te lezen over onbesuisde plannen en nieuwe stokpaardjes. Nu zie je wat er van komt, onrust, volle trams bestuurd door ingenieurs, en colonnes tewerkgestelden bij het dempen van de Amsterdamse grachten.

Kiezers die geen geld meer hebben voor kleren
Je weet het niet, maar het is toch wel treffend dat de man meer weet dan wij. En dat er een rechtszaak aan te pas moet gaan komen als de papieren van de formatie niet openbaar worden gemaakt.
Je krijgt het gevoel dat er iets verborgen wordt gehouden en de uitspraak "Gaat u maar rustig slapen, want het wordt nooit meer dan 4 procent."klinkt niet echt geruststellend.
Hij zegt het alsof het al vaststaat en hij zit niet eens in de regering. Net zoals die slimmerik van Samson, die heeft zich ook in de bankjes gevleid en telt zijn zilverlingen.

Volgens onderscheidene rekenwijzers gaat Bo er 429 euro op achteruit dan wel 531 euro op vooruit. In 2014, als Rompie Nederland als strafkolonie heeft toegevoegd aan het imperium. Een wingewest zal het met die Halbe niet worden.

De witte bonen met tomatensaus zijn al onder de keldertrap opgeslagen, net zoals de blikken ravioli en macaroni. En zakjes aardappelpuree.En zo'n Esbit brandertje met blokjes.
Naast het geheime paneel waarachter een eventuele onderduiker een plaats kan vinden.


zondag 4 november 2012

Er loopt een streepje doorheen

Valt het u nou ook op, dat decor van de het NOS journaal?
Komt er een mooi groot beeld op de achtergrond van een heersende orkaan, staat de presentator er voor en wordt de boel ontsierd door witte balkjes. Die witte balkjes, horizontaal, in het gehele decor verspreid aangebracht.

Je denkt eerst dat het boekenplankjes zijn, zei Nanos, maar het blijken TL-buisjes te zijn. En die zie je dus dwars door de beelden heen, totdat de presentator uitgesproken is en we vol beeld krijgen. Die witte dingetjes zijn er waarschijnlijk om de aandacht af te leiden van 's mans kromme knietjes

En nu we toch over de televisie praten, het blijkt nog steeds niet mogelijk om ondertitels anders te vertonen dan in wit. Niet te lezen soms.
Daar houdt iedereen dan ook lekker rekening mee: een interview met een schrijver in een wit overhemd en de tekst verdrinkt tussen het derde en vierde hemdknoopje.

Bij MAX weten ze dat de kijker op 4 meter afstand naar een groot scherm kijkt, de letters worden getoond op een zwart balkje. Zo eenvoudig, kost niets meer.

Van de belofte dat het geluid van de reclame niet harder gaat dan het normale volume komt ook maar weinig terecht. Soms moet ik zelfs mijn gehoorapparaatje uitzetten vanwege de herrie.

Vroeger (ja vroeger) kwamen er nog wel eens leuke types langs in de reclame, maar tegenwoordig zijn ze allemaal ergens  tegen de veertig en sjouwen met wasgoed en kinderspeelgoed rond, onderwijl een yoghurtflesje leegdrinkend voor de fitheid, want in de volgende reclame lopen kerels die aan hun leeftijd twijfelen en hun snor laten staan.
En dan is er niemand die deze mannen vertelt dat het ze ontbreekt aan een oldime sportautootje, nu het nog kan, want je moet er straks weer wegenbelasting voor betalen.
Nieuwe ster in Wereld op wielen

Wat ook stoort is die omgeruilde echtgenote van die tennisser, zij met die knokige knieën. Die zat van de week in een SKIbroek op de bank bij Jinek.

Sinds haar uitspraak over een ontplofte egel (of mol, ik was er gelukkig niet bij) kan ik niet meer zonder bijgedachten naar een programma kijken waar ze inzit. Natuurbehoud. Niet voor niets staan er overal art. 461 bordjes in de bossen. Respecteer de bosschage.
Ze tettert er ook continue doorheen en vindt iedereen te dik. Die Borsato heeft toch wel geluk gehad met de tijdige inruil.

Weet u wie ook niet kan articuleren? Die nieuwslezeres bij RTL4-nieuws. Daar verwordt het woord politici tot plietsie, portefeuille is profujje. Haar mandelen zittnin dweg (snel uitspreken voor effect).

De co-presentator heeft er ook last van, slikt halve en hele woorden in, en dat blijkt uit presentatievrees te komen. Echt, zegt hij zelf. Presentatievrees.
Dat is net zoiets als een fotomodel die ondergoedreclame doet en onder haar bh'tje nog een  t-shirt draagt, Want eigenlijk is ze preuts en heeft cameravrees, maar wilde ze toch bekend worden. Zoiets.

Het is weer uitgelopen, dit blogje. De gedachtenwolk wordt al leger, nog even en ik ga cabaretteksten schrijven. Voor dat stel bij de Leeuw, die zo fors lachen om hun eigen grappen.

Omdat het zondag is en uw kinderen binnen spelen, bespaar ik u die schuine witz die ik in gedachten had. Trefwoorden Moos, Saar, niet kunnen slapen. U kende hem al.

zaterdag 3 november 2012

Stegeman en de stille stiekemerd

In het weekend komt altijd Alberto Stegeman op de tv, met spraakmakende undercover operaties die het volk schokken en soms tot aangiften leiden waar je verder niets over hoort.
De amusementswaarde is niet hoog,  maar de scheefgehouden camera met omfloerste kaders, die iets verborgens suggereren, werken bij mij op de lachspieren. En op de irritatiesensoren, zeker ook door de veelvuldige reclames tussendoor, voorafgegaan door spannende beloftes van reality and shaming.

Daar gaat Alberto op jacht naar iemand bij wie je de uitvoering van een taakstraf kan afkopen. Je stuurt er een lokvogel met taakstraf op af, geeft hem uiteraard niets voor de moeite.(zegt Alberto) en laat hem 20 euro geven voor het feit dat de toezichthouder (medewerker van een sportvereniging)  zijn naam in de presentielijst aftekent. Eigenlijk is het ordinaire uitlokking, maar dat ziet Alberto anders.
Het is volgens hem en de rest van de onderbuik een schande dat zoiets mogelijk is en de reclassering gaat er onderzoek naar doe. Nee hoor, was nog helemaal niet bekend, die schokkende feiten. Nachtkaars en ambtenaren.

Het is het soort televisie waar ik niets mee kan en wil. Net zoals bij 'Opgelicht' en 'Kassa', waar we allerhande ergs meemaken, maar waar ik vaak verbaasd ben dat mensen met droge ogen zonder aanbetaling voor honderden euro's taarten en saucijzenbroodjes leveren aan een hen onbekend persoon.
'We stuurden de rekening, maar hij betaalde nooit'. Voor duizenden aanbetalen zonder factuur en niets geleverd krijgen, ook zoiets. Dat is voor de politie een civiele zaak, kost veel geld en moeite.
Ik kan u verzekeren dat het helaas een bepaald soort (goede) mensen overkomt.

Als ik die mensen op een rij bij Kassa zie zitten krijg ik de neiging om op te roepen om en masse (vaak gauw 15 man plus familie) bij de boosdoeners langs te gaan en even uit te  pakken. Zonder camera erbij.

Tevreden personeel
De hieronder besproken directeur ener b.v. had de gewoonte om bij wanbetalers vriendelijk te melden dat er een busje met bouwvakkers langs zou komen om het gedane werk teniet te doen.
Die belofte deed hij ook aan een vervelend mannetje dat een nepfactuur stuurde voor vermelding in een  bedrijvengids. 'Niet om gevraagd, ook niet om de aanmaning, als je niet ogenblikkelijk ophoudt met dat gezeur, kom ik die gids even bij je doormidden scheuren. Met 6 man.'

O ja, taakvervulling. Door die directeur ener b.v. die wegens vermeend rommelen met urenlijsten en facturen bij een aardige mevrouw van de reclassering zat en te  horen kreeg dat ze eigenlijk niets voor hem had. Op de vuilniswagen meerijden zag ze niet zitten en zodoende kon hij kiezen tussen koffie rondbrengen in het bejaardenhuis of zelf wat voorstellen.

Dat werd dus opruimen op een volkstuincomplex, waar hij elke morgen een kopje koffie dronk met de beheerder, wat timmeradvies gaf aan noodruftige sigarenrokers met een potlood achter het oor en vervolgens weer vertrok voor het aannemen van werk voor zijn nieuwe b.v.
Dan praten we over 15 jaar geleden.

Die Alberto. Staat elke keer hijgend in zijn dashcam te praten. Errug hoor.
Morgen gaan we een bijklussende huisvrouw vangen, in de afhaalshoarma. Heeft haar handen niet gewassen na het happy moment, hele buurt heeft chlamydia.


vrijdag 2 november 2012

Vat het eens kort samen, Bo.

Cultuur
In tegenstelling tot een eerder bericht bevalt de tv-serie ´Moeder, ik wil bij de revue' mij toch wel. De manier waaop Bob "Sjann' zegt tegen zijn aanstaande is hartverwarmend. Echt.
Alleen de kleuren blijven flets en de beeldscherpte is ook niet je dát. Ze hebben bij Max gedacht: die oudjes zien toch al slecht, dus die wijten het aan hun bril. Een leuke still uit de set vindt u op mijn posterous.

Accessoire, heeft niets met dit alles te maken.

Ouderen betalen al alles
De SER stelde eerder voor dat AOW-ers in een verzorgingshuis moeten gaan meebatleen aan de kosten van huisvesting, welzijn en voedsel.
Is dat nog meegenomen door informateur Kamp in het kader van een betaalbaardere en toegankelijke zorg?
Als je in een verzorgingshuis terechtkomt moet je na 6 maanden al je AOW en je klein pensioentje afgeven.
Je krijgt dan een zakgeld van € 260 euro waar je je kleding, bloemen, fruit, koekjes, drankjes, tijdschriften, kapper, krant en nog veel meer zèlf van moet betalen. (Notitie eerder geknipt en sterk ingekort voor u).

Kortom
Er is nog meer wat mij van het hart moet, maar dat komt in het weekend wel. Of niet, gooi ik gewoon al die aantekeningen en conceptjes weg. De schijf loopt vol en het hoofd moet leeg.

Phoenix en Ariadne

Marijne is al een tijdje van het blogpodium en een laatste tweet geeft aan dat zij even niet meedoet. Jammer. Mooie ontboezemingen, mooie gedichten.
Eéntje dan, om haar terug te toveren.

Zwaan van de dag

Het is de zwaan van de dag
Die haar hoofd buigt
En zwijgt
Als ik een dochter krijg
Noem ik haar Fatima Morgana

©thelittleshaman


 En dan hebben we Anna nog, die om haar moverende redenen de hele jaargang 2012 heeft gewist.
Zonde. Daarom ook van haar iets uit vroeger tijden, in de hoop op een herrijzenis.

Ik ♥'tje jou

Ik draag een steen op mijn hart
zonder de al te scherpe randjes
van dagelijks gemis en mét een warme
glans van 'ik zie je graag'.

Ondeugend versje

Jij, mijn geliefde
alles wil je me geven:
een roos,
een zoen
en een hand - vol warmte

in mijn slipje.

© Anna

donderdag 1 november 2012

De donkere kamer

Na de première op 21 februari 1963 en een redelijk succesvolle serie vertoningen in dat zelfde jaar met bijna een half miljoen bezoekers en deelname aan het filmfestival in Cannes verdween de film uit de roulatie in de bioscopen, op instigatie van de producent Freddy Heineken..
We hebben het over 'Als twee druppels water', naar het boek van W.F. Hermans 'De donkere kamer van Damocles' en deels ook naar het eerder verschenen boek 'De tranen der acacia's'.



A snel deed het verhaal de ronde dat het verdwijnen van de film gebeurde omdat Heineken een affaire had met een van de actrices, model en KLM-stewardess Nan Los.
Toen bleekt dat hij zijn vrouw niet zou verlaten, verbrak zij de relatie en trouwde met coureur Gijs van Lennep, waarop Heineken besloot dat de film nooit weer publiekelijk vertoond mocht worden.
De jonkheer had een mooie autoshop in de PC Hooftstraat waar ik ooit nog autohandschoenen kocht en steenslaggaasjes voor mijn Simcaatje. Mijn vriend Co was destijds steward bij de KLM en kende Nan uit dien hoofde ook.

Tot zijn dood in januari 2002 moest je Heineken persoonlijk schrijven en verzoeken om een privé vertoning, waaraan sporadisch gehoor werd gegeven.
In 1983 probeerde de Tros vergeefs om de film te vertonen, nadat daarvoor in 1966 het de NTS als enige wel was gelukt. Het Nederlands publiek kreeg na 40 jaar de film voor het eerst echt te zien op 19 september 2003, bij de VPRO,

Het boek ligt in de bieb als boekenweekgeschenk van dit jaar, vergezeld van landelijke vertoning van de film in sommige bioscopen

Ik heb de film eindelijk kunnen downloaden via een torrent die 10 maanden lang geen zin had om op te starten; de eigenaar van de hostcomputer had hem waarschijnlijk vaak uitstaan.

De film staat nu op DVD, nadat ik in 1963 de film twee keer had gezien, met hetzelfde schoolvriendinnetje, dat ook altijd meeging naar de Westside Story en films van Godard. Jeugdsentiment.


Vandaag wordt de film opnieuw uitgezonden, gevolgd door een interview met WF Hermans uit 1962, op Cultura 24. Jammer dat het dat niet gewoon op een normaal TV-kanaal kan, zodat iedereen het kan zien.G