woensdag 28 november 2012

De zuster en de blote deerne

Met de aanschaf van mijn Tabje (dank u, zoomen kan echt niet met de camera) heb ik ook ontdekt dat je je tablet kunt emuleren op je pc. Met andere woorden: je kunt apps op je pc uitvoeren alsof het een tablet is. Mooi. Alle Angry Birds nu gratis op een groot scherm spelen.
Met BlueStacks heb je de beschikking over zo'n beetje alle apps uit Market. Wordfeud speelt verrassend leuk met dat grote bord op je pc. Alleen startte ik in het Engels en nu zit ik al 2 dagen aan een Blue Eyed Princess vast. Toch sta ik voorlopig nog voor. Komt goed.

Wat was er nog meer in de aanbieding. Airdroid, om op eenvoudige wijze contact te leggen tussen je tab en laptop,  of de Samsung app Allshare, die je tab opneemt in het netwerk. Dat scheelt in het in- en uitnemen van je micro SD kaart voor het overzetten van muziek en bestanden. Je speelt de muziek rechtstreeks af. Terwijl je leest.

Door al dat gedoe met die nieuwe tablet schoot het lezen er een beetje bij in, maar ik ontdekte in de stapel ebooks een andere van Herman Pieter de Boer. De nachtzuster. En die had ik nog niet.

Ik citeer even een stukje uit het verhaal Zuster Milburgia en het mollige meisje, .over een non die van een meisje te horen krijgt dat men vele levens doorloopt. Niets naar de hemel, gewoon een ander avontuur. Milburgia krijgt te horen dat ze in een vroeger bestaan een man is geweest. Lees en droom.


  ...   De non en het meisje keken nu samen naar de Poort van de Dood, gebouwd met bouwstukken uit blokkendoos A-12 van de Domspatz Jugendserie.
Milburgia kuchte. Ze wreef zo'n beetje over haar kin en mond. Toen glimlachte ze flink. 'Ik leef maar één keer,' zei ze, 'daarna, bid en hoop ik, kom ik in de hemel.' 'Fout,' zei Nina. Ze nam een sierblok van boven weg en plaatste een ander blokje. 'En weet je wel, zuster Milburgia, in je vorige leven was je niet zo heilig.' 'Foei,' zei de non.
'Toen was je een vent. Een soldaat met zwart haar. Je sloeg om je heen met een groot zwaard en je vrijde met blote meiden.'
'Is het nou uit!' riep Milburgia. Ze sloeg met haar vlakke hand op de tafel.
De poort stortte om.
Het was nu heel stil in de kamer.
Het meisje begon weer te bouwen.
Milburgia snoof heel lang adem naar binnen. Toen zei ze zo afgemeten mogelijk: 'Jij hebt een rijke verbeeldingskracht.
Het is mooi verzonnen.'
'Nee,' zei Nina, 'ik verzin helemaal niks.
De non sloot haar ogen. Bad zij?
Nu keek ze weer. Ze zag de handen van Nina bezig, ze zag de lange wimpers, het ontspannen mondje, ze voelde de rustige zekerheid van het meisje. In het hoofd van Milburgia verscheen een tweede beeld: een kerel met een zwaard gaat door de stad met de houten huizen naar de herberg, het is of haar eigen hart klopt in die kerel, die soldaat op weg naar de dikke, blote deerne in het optrekje boven de gelagkamer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten