woensdag 8 februari 2012

Een lang verhaal

Het wilde niet echt deze week. Het idee broeide, de woorden klonken in mijn hoofd, maar om alle woorden in de juiste volgorde te leggen, dat is de kunst.

Totdat vanmorgen een persuitspraak verscheen, van de MinSoZa de heer Kamp.
Hij heeft een uitgesproken mening over mensen met een uitkering die wel kunnen werken. Zij moeten volgens hem namelijk zo snel mogelijk aan de slag. En als ze dit weigeren, zo stelt hij, moet de uitkering stop worden gezet.
Volgens Kamp is er werk genoeg, anders zouden er niet zo'n 300.000 mensen uit Midden- en Oost-Europa in Nederland werken.
Bij zijn vorige identieke luchtballon noemde hij ook de bouw als de sector waar een tekort aan vaklieden is. Totdat hij hoorde dat er nogal wat werkloosheid in de bouw is. Iets met crisis, onroerend goed markt en banken en hypotheken.

En dan een idee opperen als in de kassen werken of asperges steken. Ja hoor, onder 10 cm sneeuw groeien de asperges, bij 8 graden vorst. En de aardbeistruiken staan ook op springen. En hoe krijg je mensen uit Rotterdam in het Westland 's morgens om half zes? De RET en Connexionbussen rijden dan nog niet hoor. En volgens het gesundes Volksempfinden mag een uitkeringstrekker geen auto hebben. Nee, ga je lekker op de brommer die 40 kilometer rijden. Natuurlijk.

Hoe komt het toch dat zo iemand aan zulke uitspraken komt? Is het zijn directeur-generaal die het bedenkt of heeft die zo een hekel aan hem dat hij Kamp niet stopt met die populistische uitspraken.
Hij gaat op collega Leers lijken, eerlijk en met compassie. Of Bleker met zijn voetbalkaartjes.
Ik kan wel over die andere brekebenen beginnen als Schippers en Velthuijsen en OV/NS vrouwe Schultz, maar dat doen anderen wel voor me.

Meneer Kamp doet uitspraken zonder enige weet te hebben van het dagelijkse leven bij de gemeenten, die de sociale plannen van zijn ambtenaren moeten uitvoeren.
Wat hij vergeet is dat er een crisis heerst en een kenmerk daarvan is lage rente en grote werkloosheid. Iets met Keynes en zo.
Het regeerakkoord van dit kabinet vermeldt dan ook het banen scheppen als een prioriteit.
NedCar heeft net 1500 mensen op straat gegooid, maar daar hoor je meneer Kamp niet over. Wel als het personeel had besloten om de boel te bezetten en als afvloeiingsregel iedereen een nieuwe auto uit de voorraad had meegenomen.

Even een voorbeeld.
In Rotterdam heeft de Sociale Dienst bijstandsklanten aan het werk gezet, overeenkomstig hun stoere uitspraken gehoor gevend aan de oproep van de minister.
Wat dan blijkt is dat klanten niet direct aan het werk komen, maar geholpen worden bij hun zoektocht en geadviseerd werden om eens bij de Roteb te solliciteren.
En wat denk je, ze krijgen een baan, als groenverzorger/ plantsoenmedewerker. Vuilnismannen hebben ze niet nodig.
Eerst een week of meer in de gemeentekas om te leren planten te toppen (je leert wat) en om boomspiegels te herkennen.
Op pad naar buiten om leiding te geven aan een ploegje mensen van alle leeftijden en verschillende emotie, die normaliter in de sociale werkplaats zouden moeten zijn, maar die is helaas al dichtgegooid vanwege ontbrekende subsidies.
Dus dan maar de straat op met je handicap. Met 8 man een boomspiegel schonen in een uur tijd.

Niets aan de hand tot zover, totdat je een kennis spreekt met contacten. Die vertelt dat dat werk bij de Roteb maar voor 6 weken is. Na 4 weken krijgen de mensen te horen dat ze niet aangenomen zullen worden.
En verdomd als het niet waar is, zo ging het ook.
Dan mag je je bij de sociale dienst melden, die iets mompelt van werk beëindigd, lastig, uw begeleider heeft vakantie, dus na de jaarwisseling roepen wij u op.

Daar sta je dan na 8 weken zonder uitkering. Als je gaat vragen hoe dat zit en of er nog wat gaat gebeuren, wordt toegezegd dat een andere begeleider zal opbellen om een afspraak met je te maken. Of je je wel minimaal 20 uur per week ter beschikking houdt voor werk.
Tuurlijk trut, hij wil 40 uur werken, maar dan wel wat langer. Dan vallen er niet van die gaten in zijn huurbetaling en hoeft hij geen schulden te gaan maken om de boel te overbruggen. Want lenen bij de bank gaat niet, zonder vast arbeidscontract. Daar is hij dan voor naar school geweest.

Sociaal en compassie. Het geloven ontbreekt.
My foot, zei een kennis altijd als iets heel eerlijk klonk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten