Wat niet vooruit gaat is mijn afkeer van een liefdeloze behandeling door Spanjaarden van dieren. Behalve als het kleine keffertjes betreft, veelal van oudere dames.
 |
| eigen foto |
In de zijstraat bij mijn huis stonden de paarden en ezeltjes die zouden meegaan in de optocht.
Een mix van ras en boerenhengst, bijeengeraapt voor de optocht, want ik zie ze soms staan in de campo, met geluk in de schaduw van een boom, maar meestal moederziel alleen in een betonnen hutje waar een paard zijn kont nauwelijks kan keren. Veel zachtzinnigheid viel er ook gisteren niet te ontdekken.
Wanneer ze bereden worden of überhaupt kunnen stappen is mij onbekend, alleen bij feesten zie je ze. En soms voor een tweewielig doktersrijtuigje. En bij de zigeuners in de campo; wat die met een paard willen blijft een raadsel. Traditie misschien, voor als ze verder willen trekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten