woensdag 18 juli 2012

Het gerucht


Het Rijksmuseum blijkt een digitale tentoonstelling van Nederlands naakt te hebben gehouden, dan wel in het tijdschrift Oog voor naakt het een ander aan beroemde naakten te hebben tentoongesteld.
Dat had ik gemist, ongekend. Was wel in 2009, maar toch onbegrijpelijk dat het aan de aandacht ontsnapte.

Hier kunt u een overzicht vinden van de meedingende naakten in verschillende categoriën en ik zou zeggen, ga gauw kijken voor het weer weg is. Niets zo vergankeljk als leuke onderwerpen, ondanks het internetgeheugen. Alles in hi-res en uitklapformaat. Een mannenblad is er niets bij. Er zijn ook mannelijke torsen te bewonderen, om scheve ogen te vermijden.

 

Hoe kwam ik er op? Eenvoudig, naar aanleiding van een foto van vrouw op fiets op brug met viool. Ik zocht de schilder terug van de oorsprong  en na het intikken vond ik Moesman. Mooi schilderij, ik heb het ooit tijdens een tentoonstelling over het magisch realisme gezien.








 Over het ontstaan van ‘Het gerucht’, zijn geruchtmakendste schilderij, vertelde Joop Moesman: ‘Ik kreeg een lijst van iemand die een oud schilderij van een mooie, nieuwere lijst wilde voorzien. Ik heb het doek in deze lijst opgespannen, de houtskoolschets op linnen gemaakt, modeltekeningen gemaakt op fiets op dezelfde grootte. Ik heb deze vervolgens op het doek overgebracht en ben begonnen met schilderen. In 1941 heb ik het schilderij opnieuw onder handen genomen en in tegenwoordige toestand gebracht en afgemaakt'.
Het schilderij werd als onzedelijk bestempeld en van tentoonstellingen verwijderd, zoals bij Kunstliefde op last van de burgemeester. Hij haatte Utrecht en vluchtte naar het nabijgelegen Schalkwijk waar hij zich verschanste in een door hemzelf gebouwd huis. Tenslotte kreeg hij met iedereen ruzie.

Over de erotische interpretaties van ‘Het gerucht’ zei Moesmans ex-echtgenote, de schilderes Erika Visser dat Moesman daar niets van moest hebben. Hij zei altijd dat de vrouw op de fiets ‘op zoek was naar een strijkstok’.

Lees bij tijdruimte verder ovor verdere strubbelingen en het feit dat Freddy Heineken het schilderij in 1966 voor ƒ 15,000 kocht en ophing in zijn slaapkamer van zijn villa in Zuid Frankrijk. Loek Brons bemiddelde ooit t.b.v. een tentoonstelling , dus dat verklaart iets. Ik heb nog geen idee waar het nu hangt, maar niet in het Stedelijk. Die preutsheid van de directeur, daar maakte Moesman zich veel later nog steeds kwaad over.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten