Je hebt van die dagen dat je vleugeltjes niet lekker zitten en dat je dan bij je voordracht wat ruimte neemt in je tempo.
Dat je de ruimte nodig hebt om je gedachten te laten vloeien.
Dan wil je niet gestoord worden in je mijmeringen, die de basis vormen voor je toekomstig wachtgeld.
Staatssecretaris Veldhuijzen had er ook last van, getuige het filmpje op mijn Posterousblog (zie rechtsboven bij profiel).
Commissievoorzitter Smeets zie je zeggen: 'Is ze nou helemaal belatafeld?'
En dan de blik van Veldhuijzen.
Ze weet zich geen raad, trekt smoeltjes en kijkt na het gebeuren niet meer in de ogen van Smeets, maar spreekt zijdelings in de microfoon.
Alles wat er uit komt in de pers na een dag is "Ik had het niet moeten doen."
Dat klinkt hetzelfde als iemand die een hond een schop geeft omdat die in de weg loopt. Daar zeg je ook geen sorry tegen.
Veldhuiijzen heeft laten zien waar haar plafonnetje zit; het moet nodig eens gewit worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten