Toen de 22-jarige Louise Brooks in 1928 in onmin met Hollywood raakte omdat haar geen leidende rollen meer werden aangeboden, vertrok ze naar Europa. Alleen.
In Berlijn ontmoette ze regisseur Georg Wilhelm Pabst en kreeg haar rol in "Die Büchse der Pandora, das Tagebuch einer Verlorenen".
Pabst deed zijn best om de kleine borstjes van Louise Brooks goed te doen uitkomen in de verfilming van het bekende verhaal van Lulu, die een dermate seksuele aantrekkingskracht uitoefende dat ook vrouwen (de kledingontwerpster, Gräfin Geschwitz, enz.) in haar ban kwamen.
Deze film was waarschijnlijk de eerste waarin op lesbische liefde werd geduid en censuur was dan ook het gevolg.
Ze krijgt een slechte naam, want ze leest boeken (waaronder Schopenhauer) en ze kent woorden met meer dan drie lettergrepen!
En wie kan claimen dat ze zowel met Chaplin als Garbo heeft geslapen. Haar bob-kapsel was in die tijd toonaangevend.
Ze wordt tijdens het draaien van "Die Büchse der Pandora" gesommeerd direct terug te keren uit Europa om de klankband in te spreken van "The Canary Murder Case", die oorspronkelijk als stomme film was gedraaid; ze vertikt dat.
Paramount stuurt haar een telegram: "Kom terug naar Hollywood of je zal er nooit meer werken." Haar antwoord is nog korter: "Who wants to work in Hollywood?"
Dat had wel gevolgen voor haar verdere filmcarrière
Een mooie biografie staat hier Brightlightsfilm en voor wie verder geintereseerd raakte, dáár Pandora, met filmsnippers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten