"De familie van Amy Winehouse heeft zondag voor de laatste keer afscheid genomen van de zangeres". Ze mocht al weer even op, vandaar.
Wijlen mijn stiefschoonzus Josine overleefde een operatie aan een hersentumor met 15 jaar, ondanks de overlevingsprognose van 6 tot 8 maanden.
Opgegroeid in Alicante, op school geweest bij de nonnen, een lange knappe meid met humor, die uiteindelijk fotomodel werd. Haar grote genoegen was om in haar fotoalbum te laten bladeren waarin ze haar fotoshoots bewaarde.
Au naturel in bontjassen op een tropisch strand, ze grijnsde er altijd vrolijk bij als ze ze liet zien.
Na haar operatie was het gedaan met het fotowerk en werd het deeltijd op kantoor werken, totdat dat niet meer op te brengen was. Ondanks haar beperkingen die zich uitten in wankel evenwicht en voortschrijdend verlies van coördinatie heeft ze dat lang volgehouden. Elke dag op en neer van Rotterdam naar Den Haag
'Kijk die dronken griet nou lopen', hoorde ze ooit zeggen toen ze bij ons logeerde in Javea tijdens de feesten. In het Spaans. Dat was dus even schrikken voor de man toen hij in onvervalst Valenciaans van Josine weerwoord kreeg. Ze had dan ook een luide stem.
Klagen deed ze niet, behalve over haar grote borsten. De rugpijn daardoor vond ze meer vervelend dan het wankel bewegen. Maar medelijden was not done. 'Brand is erger', was het standaard antwoord, zelfs toen haar man haar verliet, omdat hij niet meer tegen de situatie opkon.
Als een overledene ter sprake kwam, op de televisie of in een gesprek, dan klonk het regelmatig: 'Die? Die is al zo lang dood, die mag soms even op en bij het raam zitten.'
Toen ik vanochtend die krantenkop over Amy las, moest ik glimlachen en hoorde een bekende stem.. Nog even en ze zitten samen aan het raam, verhalen uitwisselend over drank en mannen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten